Zespół Hornera u szczura – opis przypadku

Do gabinetu weterynaryjnego trafił szczur hodowlany husky w wieku 18 miesięcy, samiec o wadze 200 g. Pacjent był długotrwale leczony w innej lecznicy, bez efektów. Z wywiadu wynika, że pierwszymi, zauważalnymi przez właściciela, objawami były: lekkie przechylenie głowy po stronie chorego oka i spadek apetytu, postępujący aż do jego całkowitego braku. Szczur w poprzedniej lecznicy otrzymywał enrofloksacynę w dawce 10 mg/kg dziennie s.c. Nie wykonano tam badań dodatkowych i podczas 14-dniowej terapii objawy nie ulegały złagodzeniu, wręcz przeciwnie – pogłębiały się. Właściciele w końcowym stadium choroby zaobserwowali u szczura jadło- i wodowstręt, a także zwiększoną agresję. Podczas próby podania zwierzęciu wody doustnie często dochodziło do pogryzień właściciela.

Podczas badania klinicznego zwierzę było bardzo wystraszone. Stwierdzono silne odwodnienie, znaczny spadek masy ciała (prawidłowa masa ciała dla samca szczura wynosi 350-500 g), obniżoną ciepłotę wewnętrzną ciała – 35,2ºC (norma to 37-39,5ºC). Obrys brzucha był powiększony, a w badaniu palpacyjnym stwierdzono znaczną jego bolesność. Od kilku dni zwierzę nie oddawało kału i oddawało niewiele słomkowożółtego, cuchnącego moczu. W badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej stwierdzono, że zarówno jelita cienkie, jak i grube są silnie wypełnione gazem, nie zaobserwowano mas kałowych.

Przeprowadzając badanie okulistyczne, zaobserwowano opadanie powiek, zapadnięcie oka i wypadnięcie trzeciej powieki. Głowa była przechylona po stronie zmienionego oka. Sugerując się objawami, przeprowadzono badanie otoskopowe przy użyciu otoskopu Heine. W przewodzie słuchowym zewnętrznym nie zaobserwowano żadnych zmian, natomiast błona bębenkowa była matowożółta, miejscami przekrwiona. Podczas omacywania okolicy puszki bębenkowej stwierdzono znaczną bolesność.

Rozpoznanie

Prawdopodobnym rozpoznaniem wydawało się zapalenie ucha środkowego i/lub wewnętrznego. Tłumaczyłoby to powstały w tym przypadku zespół Hornera. P...