Zaparcie jaja u papug

Objawy kliniczne

Stopień wyrażenia objawów klinicznych zależy w dużej mierze od wielkości ptaka – im mniejsze zwierzę, tym objawy są silniej wyrażone (2). Objawy kliniczne będą również zależne od miejsca zaparcia jaja. W przypadku dystocji (zaparcia jaja w doogonowej części jajowodu (2)) objawy są znacznie silniejsze (7).

Najczęściej ptaki z zapartym jajem będą osowiałe, apatyczne oraz będą wykazywały brak apetytu. Często będą także stroszyć pióra (8). Zwierzę często przebywa na dnie klatki lub woliery. Jednym z objawów może być także tachypnoe. Okolica kloaki i brzucha często jest obrzęknięta oraz twarda (4), a jajo bywa dostępne do badania palpacyjnego przez powłoki brzuszne (2, 4). Badanie będzie utrudnione, jeśli jajo nie posiada skorupy lub jest ona zbyt słabo uwapniona, a także jeśli do zaparcia jaja doszło w doczaszkowej części jajowodu – jajo nie będzie wtedy wyczuwalne. Kolejne, nierzadko pojawiające się objawy to rytmiczne ruchy ogonem w górę oraz dół wywołane dusznością, a także spadek częstości oddawania odchodów przy jednoczesnym wzroście ich objętości oraz kulawizna (4).

W przypadku ciężkiego zaparcia jaja mogą pojawić się objawy niewydolności krążeniowo-oddechowej, takie jak sinica w obrębie nóg. Taki stan może prowadzić do wstrząsu i śmierci ptaka, dlatego każdy przypadek zaparcia jaja powinien być traktowany jako nagły i wymagający szybkiej pomocy (2).

Diagnostyka

W przypadku diagnostyki zaparcia jaja pomocne będzie USG oraz RTG. Zaparte jajo nie zawsze jest w pełni uwapnione, przez co nie zawsze może być zobrazowane przy użyciu RTG. W takich przypadkach bardziej przydatne będzie USG, jednak w przypadku małych ptaków jego wykonanie może przysporzyć wiele trudności. Do zdiagnozowania zaparcia jaja można także wykorzystać endoskopię (4).

Jednym z badań dodatkowych, jakie należy wykonać przy diagnostyce zaparcia jaja, jest badanie morfologiczne oraz biochemiczne krwi, dzięki któremu można ocenić stan ogólny ptaka (8).

Diagnos...