Zmiany w zabarwieniu moczu u psów i kotów – etiologia, diagnostyka oraz postępowanie terapeutyczne – cz. II Postępowanie terapeutyczne w przypadku wybranych jednostek chorobowych

Innymi metodami terapii, które mogą być wykorzystane w przypadku nowotworów pęcherza moczowego i/lub cewki moczowej, są radioterapia i terapia fotodynamiczna. Obie metody wiążą się jednak z wysokim ryzykiem powikłań oraz dużymi kosztami (12, 13).

Rokowanie w raku z komórek nabłonka przejściowego dróg moczowych w większości przypadków jest ostrożne do złego, ponieważ rak ten jest najczęściej diagnozowany w bardzo zaawansowanym stopniu (około 90% przypadków) lub gdy pojawiają się już przerzuty do innych narządów (najczęściej do okolicznych węzłów chłonnych, u samców – do prostaty, do płuc). Z reguły śmierć psów z tego typu rakiem następuje w ciągu 6-12 miesięcy od postawienia diagnozy, a średni czas przeżycia po zabiegu chirurgicznym wynosi około 6 miesięcy (15-17).

Zakażenia bakteryjne w obrębie pęcherza moczowego i dróg wyprowadzających mocz u psów i kotów mogą również powodować występowanie krwiomoczu, bolesnego oddawania moczu, utrudnionego oddawania moczu, częstomoczu, a u kotów może pojawić się także oddawanie moczu poza kuwetę. Najczęstszymi infekcjami bakteryjnymi w obrębie dróg wyprowadzających mocz u psów i kotów są: zakażenia gronkowcowe, zakażenia paciorkowcowe, zakażenia wywołane przez E. coli, a także przez bakterie z rodzaju Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Proteus spp., Mycoplasma spp., Ureaplasma spp. W przypadku zakażeń grzybiczych w obrębie dróg wyprowadzających mocz u kotów najczęściej izolowano Candida spp., natomiast u psów z rozsianym zakażeniem grzybiczym, obejmującym również nerki, izolowano najczęściej w posiewach z moczu Aspergillus terreus (20-22). Czynniki wirusowe mogą także powodować zakażenia w obrębie dróg wyprowadzających mocz, kaliciwirusy oraz herpeswirusy były izolowane z moczu oraz tkanek kotów z zespołem urologicznym (FLUTD) i według niektórych autorów mogą być brane pod uwagę w etiopatogenezie tego zespołu (18, 19).

Diagnostyka zakażeń w obrębie dróg moczowych powinna opierać się o badania moczu: fizykochemiczne...