Ziarniniak z wylizywania u psów – fakty i mity

Jak wygląda klinicznie ziarniniak z wylizywania u psa?

Ziarniniak z wylizywania ma najczęściej postać kilkucentymetrowego, pozbawionego włosów guzka

Mit. Ziarniniakowi z wylizywania u psów nie można przypisać jednego, określonego obrazu klinicznego, co wynika z dynamicznego charakteru choroby, a zwłaszcza różnego nasilenia wylizywania chorego miejsca przez psa. W wyniku lizania początkowo dochodzi do pojawienia się zmiany zapalnej (wyłysienie, zgrubienie skóry, rumień) (ryc. 2), która z czasem zaczyna przypominać płytkę z często obecnymi na powierzchni strupami i nadżerkami (ryc. 3). Płytka stopniowo rozszerza się, staje się coraz bardziej wyniesiona i tęga, a wyglądem przypomina guza. Czasem powstający ziarniniak osiąga znaczne rozmiary (nawet do 6 cm) i należy uważać, by nie pomylić go z rzeczywistym rozrostem nowotworowym (ryc. 4).

Zmiana na ogół przyjmuje owalny/okrągły kształt (szczególnie jeśli powstała na bazie uprzednio istniejącej rany). W niektórych przypadkach wokół ziarniniaka z wylizywania tworzy się hiperpigmentowane halo, a sama zmiana rozprzestrzenia się obwodowo. Należy podkreślić, że ziarniniak z wylizywania nie jest sensu stricto ani guzem, ani ziarniniakiem, a za kliniczny wygląd zmiany odpowiadają procesy zachodzące na poziomie tkankowym, takie jak zaawansowana hiperplazja naskórka, intensywne włóknienie oraz lokalne zapalenie struktur przydatkowych skóry wraz z czyracznością. Wskutek dalszego wylizywania pojawiają się owrzodzenia, a sama czynność lizania utrudnia proces gojenia i prowadzi do wtórnych infekcji.

Choroba dotyczy wyłącznie jednej kończyny

Mit. Rzeczywiście, w dużej części przypadków choroba dotyczy wyłącznie jednej kończyny, jednak w 36% obserwuje się zmiany na kilku kończynach, a w 10% przypadków nawet na wszystkich czterech kończynach jednocześnie (5). U ponad połowy pacjentów ziarniniak z wylizywania występuje na grzbietowej powierzchni nadgarstka lub śródręcza (ryc. 5, s. 59). Czasem ziarniniaki spotyka się...