Startuje kampania edukacyjna psiAktywna zdrowa rodzina! #vetbehawioryzm

W czym na etapie podejmowania decyzji o adopcji może pomóc przyszłym opiekunom kontakt z behawiorystą?

To bardzo istotne, aby przed i po adopcji potencjalny opiekun otrzymał wsparcie. Tu ważne są dwie osoby – wolontariusz, który ma pod opieką danego psa lub kota i realizuje procedurę adopcyjną oraz behawiorysta.

Zadaniem wolontariusza jest przeprowadzenie wywiadu z potencjalnymi opiekunami i dobór psa lub kota. Na etapie spacerów/spotkań zapoznawczych powinien on przekazać kandydatom wszelkie informacje o zwierzęciu – jego stanie zdrowotnym, temperamencie, ulubionych zabawach i znanych mu komendach. Powinien poinstruować opiekunów jak bezpiecznie przewieźć psa lub kota do nowego domu.

Kontakt z behawiorystą warto nawiązać jeszcze przed adopcją – pomoże on przeanalizować wszystkie za i przeciw adopcji, przeszkoli z psich i kocich komunikatów, podpowie jak przygotować dom na przyjęcie nowego mieszkańca. Doradzi również jak zachowywać się względem zwierzęcia w pierwszych dniach i tygodniach po adopcji, a także jak go wspierać – również z udziałem suplementacji.

Mądrzy ludzie radzą się specjalistów – myślę, że to stwierdzenie powinno przyświecać wszystkim decyzjom, szczególnie dotyczącym przejęcia opieki nad żywym stworzeniem. Jeśli radzimy się w sklepie budowlanym jakie mamy kupić drzwi, dlaczego tak niewielu ludzi nie korzysta z porad behawiorystów przed decyzją, która zmieni życie ich i ich zwierzaka na kilka lat?

Dziecko często, szczególnie na początku swojego życia, nie jest w stanie samodzielnie określić granic w kontakcie ze zwierzęciem. Stąd zbyt intensywne przytulanie, głaskanie okolic głowy co może wzbudzać niepokój u zwierząt. Czy da się określić czas, w którym bezpieczeństwo interakcji na polu zwierzę-mały człowiek będzie największe? Jak określić moment, w którym zwierzę może dołączyć do rodziny?

Zwierzę może zawsze dołączyć do rodziny, ale musi być spełnionych kilka warunków. Przede wszystkim to dorośli są odpowiedzialni za zwierzę i swoje dziecko, a zatem takie sytuacje, jak dopuszczanie do ściskania psa czy kota, obejmowania go, siadania na nim przez dziecko nie powinny mieć miejsca. Tak jak wprowadzamy dziecku zasady, że np. nie może się wspinać na parapet, tak samo wskazujemy mu jak nie powinien postępować ze zwierzęciem.

Nigdy nie wolno pozostawiać małego dziecka samego z psem – ta granica wieku, w którym możemy powierzyć dziecku część opieki, to nie wcześniej jak 9-10 lat.

Należy uzgodnić przed dołączeniem do rodziny psa lub kota kodeks zasad, który będzie obowiązywać wszystkich domowników – powinny się w nim znaleźć kwestie bezpieczeństwa, podziału obowiązków, a także wskazana i dopuszczalna forma zabaw.

Pamiętajmy, że psy są zwierzętami, które wszelkimi dostępnymi dla nich sposobami unikają konfliktów, a więc zachowanie agresywne będzie ostatecznością i pojawi się wtedy, kiedy pies wyczerpie inne opcje lub znajdzie się w sytuacji poważnego zagrożenia.

W przypadku kotów mamy do czynienia z drapieżnikami i również z całym spektrum możliwych zachowań w sytuacji zagrożenia. Najczęstszym jest wprawdzie ucieczka – choć jest to oczywiście kwestia osobnicza, ale brak możliwości zrealizowania tej strategii, może być bolesny i krwawy w skutkach dla osoby, która próbuje kotu ograniczyć swobodę. Podsumowując – czas na dołączenie zwierzaka do rodziny jest zawsze dobry, o ile zadba się o kwestie bezpieczeństwa, dobrą organizację i wiedzę o gatunku.