Wyprawa po marzenia – wywiadu udzieliła Dorota Pomorska-Handwerker

Kto wyznacza kierunek Waszego życia zawodowego? Macie swoje autorytety? Czy wzorujecie się na kimś z branży weterynaryjnej?

Dorota Trybulska, Iwona Krekora: Nasz kierunek zawodowy wyznaczają nasi szefowie – Dorota i Łukasz Handwerker. Na szczęście dużą wagę przywiązują oni do naszej edukacji. Możemy uczestniczyć w szkoleniach. Dużą wagę przywiązują też do naszej samodzielności. Są oni pasjonatami swojego zawodu i bardzo wierzą w to, że przyszłość weterynarii nie istnieje bez personelu pomocniczego.

Nasz zawód w Polsce jest zawodem dość nowym, przynajmniej w lecznictwie małych zwierząt – dlatego nie mamy zbyt wielu osób, na których można się wzorować.

Jednak już u nas powstają stowarzyszenia i grupy zrzeszające przedstawicieli naszego zawodu. Dzięki temu możemy się spotykać na różnorodnych spotkaniach, np. na corocznym kongresie Polskiego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt, wymieniać doświadczeniami. Należy tutaj podkreślić, że personel pomocniczy może wykonywać bardzo wiele różnych czynności w lecznicy dla małych zwierząt, a są to: praca w recepcji, praca w laboratorium, grooming, fizjoterapia, asysta przy zabiegach, praca w charakterze instrumentariusza czy opieka nad zwierzętami w szpitalu.

Co najbardziej cenicie w Waszym zawodzie?

Dorota Trybulska: Mamy ściśle określony zakres obowiązków i jest on dość szeroki. Cieszę się, że właściciele kliniki darzą nas zaufaniem i powierzają wykonywanie bardzo zróżnicowanych procedur – od pobierania krwi i przeprowadzania podstawowych badań laboratoryjnych, poprzez całkowite przygotowanie zwierzęcia do zabiegu, asystę przy zabiegu, po sterylizację narzędzi chirurgicznych. Jesteśmy również przygotowane do tego, by profesjonalnie przeprowadzić rozmowę z właścicielem zwierzęcia i udzielić mu wyczerpujących porad dotyczących żywienia, pielęgnacji czy podstawowej profilaktyki. Myślę, że dzięki naszej pracy i pomocy lekarze weterynarii w naszej Klinice mogą całkowicie skupić się na wykonywaniu swojej pracy. Podoba nam się właśnie taki szeroki wachlarz możliwości i czynności w naszej pracy – nigdy się nie nudzimy i nie znamy rutyny.

Skąd ta miłość do weterynarii i taki pomysł na życie?

Iwona Krekora: Ja już jako studentka resocjalizacji pracowałam jako recepcjonistka w całodobowej lecznicy dla zwierząt – wtedy nie spodziewałam się jeszcze, że będzie to moja droga zawodowa.

Jednak praca ta, moje obowiązki, kontakt z właścicielami, opieka nad pacjentami oraz prowadzenie sklepu zoologicznego tak mnie wciągnęły, że podjęłam decyzję o zmianie drogi mojej edukacji. Obecnie kończę prywatne technikum weterynaryjne w Lublinie i w tym roku będę zdawała egzamin zawodowy.

Dorota Trybulska: Już moje studia na Wydziale Biologii i Hodowli Zwierząt przygotowywały mnie do wykonywania mojego zawodu. Nie wiedziałam jednak, czym konkretnie będę się zajmowała. Bałam się, że nie będę mogła pracować w swoim zawodzie, gdyż – niestety – dla absolwentów mojego wydziału nie było zbyt dużo ofert pracy. O wyborze tej drogi zawodowej zadecydował troszkę przypadek, gdyż w czasie poszukiwań pracy znalazłam ogłoszenie, że całodobowa lecznica szuka personelu pomocniczego.

Czy mając taką możliwość, zmieniłybyście swój zawód?

Iwona Krekora: Nie chciałabym już zmieniać mojego zawodu. Myślę, że jego wybór jest moją dojrzałą decyzją i będę kontynuowała kształcenie w tym kierunku. Jeżeli jednak nie mogłabym go wykonywać, chciałabym być fotografem i robić zdjęcia – najlepiej z dalekich podróży. Egzotyczne podróże to także takie moje – jeszcze niezrealizowane – marzenie.

Opracowała: Ewa Michalska