Wybrane protokoły profilaktyki przeciwpasożytniczej u suk ciężarnych oraz szczeniąt – praktyczne uwagi

Dlaczego ważne jest odpowiednie dobranie środka przeciwpasożytniczego?

Substancje stosowane do profilaktycznego odrobaczania suk ciężarnych i szczeniąt powinny być zarówno skuteczne, jak i wywierać pozytywny wpływ na rozwój płodu oraz noworodka. Suka ciężarna czy pacjent neonatologiczny wymagają odpowiedniego dobrania nie tylko środka odrobaczającego, ale także jego dawki oraz częstotliwości podania. Preparat nie może w żadnym wypadku zawierać toksycznych substancji, a szczególnie takich, które mogą mieć efekt teratogenny. Czynniki teratogenne uszkadzają zarodek i płód, a także prowadzą do wystąpienia wad rozwojowych. Te, które powstają na wczesnych etapach rozwoju zarodkowego, to na przykład rozszczepy (dysrafie). Wady powstające w późniejszym okresie dotyczą zwykle serca i naczyń (9). Płód psa jest najbardziej narażony na niekorzystne działanie leków od drugiego do czwartego tygodnia ciąży.

W fazie przedimplantacyjnej (od pierwszego dnia ciąży do 16.-18. dnia po wyrzucie LH) powstają kolejno zygota, morula i blastocysta, a po zadziałaniu czynnika embriotoksycznego/teratogennego może dojść do śmierci i resorpcji płodu (8). Czynniki teratogenne działające w czasie organogenezy (16.-30. dzień po wyrzucie LH) mogą powodować zaburzenia w rozwoju głowy, oczu, uszu, serca. Narażenie suki na czynniki uszkadzające w fazie wzrostu płodu (od mniej więcej 26. dnia po wyrzucie LH do porodu) może skutkować nieprawidłowościami w zakresie podniebienia, móżdżku, układu moczowo-płciowego oraz układu krążenia (8). W przypadku leków przeciwpasożytniczych autorzy zgadzają się co do braku szkodliwości stosowania w ciąży iwermektyny i prazykwantelu, a także pyrantelu. Odradzają natomiast stosowanie amitrazy (12).

Sposoby odrobaczania i stosowane substancje

...