Wybrane aspekty niedrożności przewodu pokarmowego w badaniu radiologicznym

Pozytywne środki kontrastowe

siarczan baru – doskonale obrazuje fałdy przełyku, jego stan anatomiczny i przebieg, pozwala ocenić ścianę żołądka i jego czynność ruchową, przy podejrzeniu perforacji przełyku może wywołać reakcję ziarniniakową na powierzchni opłucnej,wodne jodowe środki cieniujące – są stosunkowo nietoksyczne, jeśli dostaną się do jam ciała, dobrze nadają się przy podejrzeniu perforacji, są hipertoniczne – w przypadku ich aspiracji dochodzi do obrzęku płuc,niejonowe, organiczne jodowe środki cieniujące są izoosmolarne, dlatego są zdecydowanie bezpieczniejsze.

Z powodu słabych właściwości pokrywających stosowanie kontrastu jodowego nie jest zalecane w rutynowych badaniach obrazowych przewodu pokarmowego (1, 2).

Najczęstsze objawy kliniczne niedrożności

przełyku – niepokój, dyskomfort podczas jedzenia, ulewanie treści pokarmowej, ulewanie śliny, problemy oddechowe,żołądka – wymioty bezpośrednio po jedzeniu, sporadyczne wymioty, przewlekłe wymioty, biegunka, często przy zachowanym apetycie,jelit – wymioty, apatia, brak apetytu, biegunka, ból jamy brzusznej, utrata masy ciała, anoreksja.

Schemat postępowania

W pierwszej kolejności wykonujemy przeglądowe RTG, bocznie i strzałkowo, interesującego nas obszaru: szyi, klatki piersiowej, jamy brzusznej. Szukamy cech niedrożności, radiologicznych objawów perforacji, tj. pogrubienie ściany przełyku, gaz w jamie brzusznej. Następnie dobieramy środek kontrastowy. U psa i kota w przypadku braku perforacji powszechnie stosowany jest siarczan baru w dawce 3-5 ml na kg m.c., podajemy go doustnie, powoli strzykawką tak, by zwierzę nie zaaspirowało ani kropli. Należy również uważać, by nie ubrudzić sierści zwierzęcia, ponieważ może to przesłonić częściowo obraz i uniemożliwić prawidłową ocenę radiogramu.

Po podaniu środka cieniującego wykonujemy se...