Wpływ niedoczynności tarczycy na układ krążenia u psów

Wpływ na serce

Podstawowym objawem jest zwolnienie akcji serca, które może przyjmować postać bradykardii rytmicznej lub nierytmicznej. Ta ostatnia wiąże się z pojawieniem się bloków serca. Zwolnienie akcji serca jest spowodowane wydłużeniem spoczynkowej depolaryzacji komórek z układu bodźczego w węźle przedsionkowo-komorowym. W piśmiennictwie można spotkać się z różnymi obrazami EKG w przebiegu niedoczynności tarczycy. Jako często spotykany objaw wymieniany jest np. ujemny załamek T. Ma on świadczyć o niedotlenieniu mięśnia sercowego.

Część badaczy uważa, że ta zmiana u psów nie ma większej wartości diagnostycznej, ponieważ u psów ujemna polaryzacja załamka T może występować fizjologicznie (4). Ta różnica zdań wynikła prawdopodobnie z różnego stopnia zaawansowania choroby u badanych przez autorów zwierząt, gdyż obraz kliniczny i elektrokardiograficzny zmienia się wraz z postępem choroby. Na podstawie badań własnych stwierdzono, że średnia częstość akcji serca u psów z niedoczynnością tarczycy we wczesnych etapach choroby wynosiła 152/min (zakres 85-200). Jest to wartość nadspodziewanie wysoka w porównaniu z danymi z piśmiennictwa (25).

Taka stosunkowo wysoka częstość pracy serca może być wyrazem mechanizmu kompensującego zmniejszoną wydajność miocytów, w których zwolnione jest tempo przemian metabolicznych i są one już w stanie stałego niedotlenienia. O zaburzeniach ukrwienia dotyczących wsierdzia świadczą również zaburzenia de- i repolaryzacji. Zaburzenia depolaryzacji, jakkolwiek niespecyficzne, nadają kompleksowi komorowemu dość charakterystyczny kształt – wygięcie ramienia wstępującego i zstępującego załamka R i nieizoelektryczny przebieg odcinka ST (był uniesiony, obniżony lub biegł skośnie) (ryc. 1 i 2).

Dość często obserwowanym zjawiskiem jest przesunięcie średniego komorowego wektora elektrycznego serca – lewogram. W początkowym okresie choroby amplitudy załamków nie są zmniejszone. Spadek amplitud jest łączony ze wzrostem oporu elektrycz...