W poszukiwaniu złotego środka

Przy tak dużych możliwościach w zakresie żywienia zwierząt łatwo zabrnąć w kozi róg przesytu informacjami. Co zrobić, by nie dać się zwariować i działać z korzyścią dla zwierząt? Czy żywienie zwierząt domowych w dzisiejszych czasach to duże wyzwanie?

Wydaje się, że żywienie jest nauką, której podstawy są dobrze poznane i zakorzenione. Niestety, dostępność różnych niesprawdzonych informacji powoduje zamęt w podstawach wiedzy właścicieli na temat żywienia ich zwierząt. Podsycane są niepewności co do zasad żywienia, negowane są opracowane wcześniej normy i zalecenia. Takie podejście podsycają, niestety, producenci karm, którzy chcąc wpisać się w „potrzeby i oczekiwania” właścicieli, umieszczają w karmach i na ich etykietach informacje o „bezzbożowości” karm suchych, o ryzyku spożywania glutenu, karmach wegetariańskich itp. Tak, żywienie zwierząt jest dużym wyzwaniem. Właścicielowi pozostaje zaufać specjalistom w tym zakresie, np. w czasie konstruowania diety domowej, bądź producentom pełnowartościowych karm – tutaj tylko trzeba się zdecydować na model, który będzie spełniał oczekiwania przede wszystkim właściciela.

Jak powinny zostać ukierunkowane badania w zakresie diety surowej, aby dały one w przyszłości jasny obraz tej formy żywienia w świadomości odbiorców?

Przede wszystkim badania powinny skupić się na bilansie wartości odżywczej oraz możliwościach wykorzystania składników odżywczych z surowych składników w przewodzie pokarmowym psa i kota. Na ten ostatni parametr będą miały wpływ zawartość substancji antyodżywczych oraz substancji o wysokiej aktywności biologicznej, np. hormonów.

Jaka forma żywienia zwierząt domowych niesie ze sobą więcej zagrożeń: kupowanie gotowych karm czy dieta surowa?

A jakie zagrożenia niesie ze sobą gotowa karma? Temat bardzo szeroki i mamy mało czasu na wskazanie najważniejszych wyróżników jakości karm gotowych. Dobrej jakości karma gotowa, w zależności od sposobu jej produkcji, daje gwarancję pokrycia zapotrzebowania na składniki odżywcze, ale nie ogranicza możliwości urozmaicania posiłków psa lub kota − pod warunkiem przemyślanego postępowania. Z kolei karma surowa, jak już wspominałem, niesie takie samo ryzyko, jak karma domowa, jeżeli jest niezbilansowana, a dodatkowo generuje ryzyko zakażeń mikrobiologicznych i innych dla samego psa lub kota, jak i ich opiekunów.

Czy osobiście, jako specjalistę w zakresie żywienia, dieta BARF przekonuje Pana do jej stosowania? Czy wdrożyłby ją Pan u swojego psa lub kota?

Mam z tym problem. Ze względu na to, że jestem zwolennikiem diety domowej, ale prawidłowo zbilansowanej, trudno mi znaleźć dodatkowe wartości diety surowej, która też jest dietą domową, tyle tylko, że surowce są niepoddane obróbce termicznej. Obróbka termiczna zmniejsza wartość odżywczą surowców, ale jednak daje gwarancję bezpieczeństwa. Z jednej strony jestem w stanie zrozumieć właścicieli stosujących dietę surową, którzy pragną zapewnić jak najlepszy poziom żywienia swoich zwierząt, ale z drugiej strony mam wrażenie, że może to wynikać tylko z chęci przeciwstawienia się powszechnie stosowanym karmom komercyjnym. Ważnym aspektem, głównie socjologicznym, jest chęć stosowania modelu żywienia unikatowego i elitarnego.

Osobiście nie wyobrażam sobie podawania całej tuszki szczura mojemu psu. Udomowiliśmy psy, stworzyliśmy im warunki do bytowania w naszych domach, a teraz chcielibyśmy „uszanować” ich dziką naturę wilka. Jeżeli chcielibyśmy to całkowicie uszanować, to musielibyśmy im pozwolić na polowanie i samodzielne zdobywanie pokarmu. Wartości diety surowej są takie same, jak w diecie domowej: wysoka wartość odżywcza, możliwość urozmaicania posiłków, samodzielne ich komponowanie, wykorzystanie tych samych surowców. Dlatego też trudno mi jest znaleźć jakieś dodatkowe walory diety surowej, a jednocześnie łatwiej wskazać mi wady tego modelu żywienia.