Torakotomia międzyżebrowa z lobektomią płata płuca

Szybki rozwój metod diagnostyki obrazowej oraz coraz większa ich dostępność stawiają przed lekarzem weterynarii nowe wyzwania. Możliwość dokładnego badania struktur klatki piersiowej wiąże się oczywiście z podjęciem decyzji o potencjalnych metodach leczenia ocenianych tkanek. Świadomość i zrozumienie, że pierwotne zmiany rozrostowe w obrębie płuc u psów i kotów nie są dla nich wyrokiem, znajduje swoje odbicie w coraz większej liczbie zwierząt kierowanych na zabiegi torakochirurgiczne, które niejednokrotnie znacznie przedłużają komfort życia zwierząt.

Torakotomia międzyżebrowa (ang. intercostal thoracotomy), czyli chirurgiczna procedura otwarcia klatki piersiowej, wykorzystywana jest w celu operacyjnego usuwania wrodzonych wad serca i dużych naczyń krwionośnych, nowotworów w obrębie płuc i śródpiersia, w przypadku skrętu płata płuca, ropnia płuca, ropniaka opłucnej, a także w przypadku obecności ciał obcych w śródpiersiu i jamie opłucnej oraz w przypadku zabiegów na piersiowym odcinku przełyku i tchawicy.

Z uwagi na szereg możliwych zmian w obrębie klatki piersiowej dostęp chirurgiczny uzależniony jest od lokalizacji operowanego narządu i może być wykonany zarówno z prawej, jak i lewej strony klatki piersiowej.Otwarcie klatki piersiowej wiąże się ze znacznym upośledzeniem wymiany gazowej w związku z wyrównaniem się ciśnienia atmosferycznego z podciśnieniem w niej panującym. Zapadanie się pęcherzyków płucnych oraz brak ich zdolności do samoistnego rozprężania się stwarzają realne zagrożenie ciężkiego niedotlenienia, do śmierci pacjenta włącznie, przy braku podjęcia sztucznej wentylacji zastępczej (ręcznej lub mechanicznej). Operowany pacjent wymaga podaży 100-proc. tlenu oraz monitoringu śródzabiegowego obejmującego przynajmniej zapis EKG, pomiar tętna (HR), liczby oddechów (RR), ciśnienia obwodowego, temperatury, a także pomiar końcowo-wydechowego stężenia CO2 (EtCO2) oraz saturacji, czyli wysycenia hemoglobiny tlenem (SpO2). Analiza fali kapnograficznej ...