Toksyczny wpływ doksorubicyny na nerki u kota? Przypadek kliniczny

Opis przypadku

Do konsultacji referencyjnej zgłoszono kota europejskiego krótkowłosego w wieku 12 lat, o wadze 6,5 kg (ryc. 1). Motywem konsultacji był pogarszający się stan zdrowia po miesięcznym, intensywnym leczeniu ogólnym w następstwie usunięcia mięsaka poszczepiennego w gabinecie pierwszego kontaktu. Objawami, które niepokoiły właścicieli, były: zwiększone pragnienie, wielomocz, pogorszenia stanu okrywy włosowej i całkowita utrata apetytu.

U kota doksorubicynę zastosowano jednorazowo przed zabiegiem usunięcia guza – w dawce 30 mg/m2 we wlewie dożylnym z NaCl. Chemioterapię podawano w sedacji wykonanej medetomidyną i butorfanolem w zalecanych powszechnie dawkach. Przeciwwymiotnie zastosowano maropitant. Stężenie kreatyniny i mocznika przed rozpoczęciem zabiegu wynosiło odpowiednio 1,63 mg/dl i 61,2 mg/dl. Badanie moczu nie zostało wykonane.

Kilka dni po zabiegu kontrolne badanie biochemiczne krwi ujawniło stężenie kreatyniny 4,16 mg/dl (stopień III oceny AKI wg IRIS), a mocznika – 210 mg/dl. Wykazana azotemia została sklasyfikowana jako nerkowa lub przednerkowa. W odpowiedzi na jej wystąpienie rozpoczęto dożylną płynoterapię z zastosowaniem 0,9% NaCl, jednak dawki płynów i szczegółowy sposób postępowania nie są znane. Rozpoczęto również podawanie benazeprilu w dawce 2,5 mg na kota. Wprowadzono także: calopet, renalvet, sukralfat i bioprotect. Kolejne, kontrolne badania stężenia kreatyniny i mocznika wykonane po 3 tygodniach leczenia wykazały odpowiednio 4,69 mg/dl i 210 mg/dl.

W dniu konsultacji referencyjnej, wykonując kliniczne badanie ogólne, stwierdzono, że błona śluzowa spojówek i przedsionka jamy ustnej jest bladoróżowa, wilgotna, bez zmian. Węzły chłonne podżuchwowe i podkolanowe były: symetryczn...