Terapia psów geriatrycznych

Terapie przeciwbólowe

Pacjent geriatryczny wykazuje często stany bólowe, dlatego istotnym punktem terapii są zabiegi przeciwbólowe.

Należą do nich przede wszystkim:

TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) – jako najpopularniejsza forma elektroterapii powoduje blokadę reakcji bólowych i inicjuje wydzielanie naturalnych substancji przeciwbólowych, takich jak endorfiny;laseroterapia (Low-Level-Laser) – dzięki fotobiostymulacji ma na celu pobudzenie naturalnych procesów regeneracyjnych na poziomie komórkowym;magnetoterapia – wykorzystuje naturalne zalety zmiennego pola magnetycznego o niskiej częstotliwości wpływającego na jony zawarte w komórkach i płynach ustrojowych.

W celu utrzymania i zwiększenia ruchowości zwierzęcia zalecana jest przede wszystkim terapia ruchowa, której celem jest przywrócenie fizjologicznych ruchów zwierzęcia. Ćwiczenia terapeutyczne dzielimy na ćwiczenia bierne i czynne. Ćwiczenia bierne, tzn. bez udziału naturalnego skurczu mięśni, mają za zadanie zachowanie naturalnego zakresu stawów.

W celu wykonania ćwiczenia stabilizujemy kończynę po jednej stronie stawu, prostując i zginając częścią kończyny po drugiej stronie stawu. Innymi przykładami ćwiczeń biernych do wywołania odruchu zginania są uszczypnięcie skóry między palcami lub tak zwany „rowerek” (w pozycji leżącej i stojącej), czyli poruszanie kończyny w sposób przypominający ruch kończyny podczas jazdy na rowerze.

Następnym etapem terapii ruchowej są ćwiczenia aktywne, które pies wykonuje świadomie z fizjoterapeutą i właścicielem. Najważniejszym i równocześnie najłatwiejszym ćwiczeniem aktywnym jest spacer, który musi być dopasowany do stanu fizycznego psa. Im cięższy jest stan zwierzęcia, tym krótsze powinny być spacery, wzrastać natomiast powinna ich częstotliwość.