Postępowanie przed zawodami sportowymi oraz po nich, czyli jak odpowiednio przygotować do startu i wyciszyć po starcie psiego sportowca
W ostatnich latach w Polsce uprawianie sportu ze swoim psem staje się coraz bardziej popularne. Wśród najchętniej uprawianych dyscyplin wyróżnić można między innymi: agility, obedience, frisbee, flyball, wyścigi hartów, pasienie owiec, wyścigi psich zaprzęgów.
Pies uprawiający sport jest narażony na znacznego stopnia obciążenia aparatu ruchu, a kontuzjowany sportowiec staje się coraz częstszym pacjentem gabinetu zoofizjoterapeutycznego. Jak przygotować zwierzę do wysiłku fizycznego i w jaki sposób postępować z nim po treningu/zawodach, aby zminimalizować ryzyko urazu/kontuzji? Niniejszy artykuł podpowiada terapeutom, jak udzielać instruktażu właścicielom psów sportowych.
Zasadność rozgrzewki oraz cool down („wyciszenia” organizmu po wysiłku sportowym) w psich sportach bywa wielokrotnie dyskutowana. Co ciekawe, istnieją badania naukowe, które dowodzą braku zasadności tego typu działań. Jednak coraz częściej właściciele psów sportowych dopytują fizjoterapeutów, czy należy zwierzę przed startem rozgrzać, a po wysiłku schłodzić oraz w jaki sposób to zrobić. Wiele wątpliwości pojawia się u tych właścicieli, których podopieczny doznał kontuzji: czy ten uraz był spowodowany brakiem odpowiedniej rozgrzewki? A może to kwestia przetrenowania, braku odpowiedniego przygotowania, pogody?… Widok lekkoatlety rozgrzewającego się przed zawodami na stadionie nikogo nie dziwi, na każdych wyścigach konnych wyznaczony jest teren rozgrzewki, gdzie konie przygotowują się do startu. Niestety niewielu właścicieli psów sportowych zdaje sobie sprawę, iż ich podopieczny również wymaga rozgrzewki przed każdym występem sportowym.
Czemu służy rozgrzewka?
Oto kilka przykładów, czemu służy rozgrzewka:
- poprawa ukrwienia mięśni zaangażowanych w wysiłek fizyczny;
- lepsze zaopatrzenie mięśni w substancje odżywcze oraz tlen;
- zwiększenie elastyczności i wytrzymałości mięśni, ścięgien, więzadeł i torebek stawowych;
- lepsze odżywienie stawów poprzez stymulację przepływu mazi stawowej;
- poprawa czucia proprioceptywnego;
- lepszy wynik osiągnięty podczas zawodów sportowych;
- mniejsza częstość występowania urazów i kontuzji;
- kontuzje i urazy łagodniejsze w stosunku do tych, które zdarzają się u zwierząt nie poddawanych rozgrzewce.
Jak powinna wyglądać rozgrzewka?
Charakter rozgrzewki jest ściśle uzależniony od rodzaju dyscypliny sportowej, którą uprawia zwierzę. Generalną zasadą jest, że jeśli sport ma charakter wytrzymałościowy (tropienie, wyścigi psich zaprzęgów, pasienie owiec), rozgrzewka powinna mieć mniejszą intensywność. W sportach siłowych (m.in. agility, flyball, wyścigi chartów, obedience) rozgrzewka jest bardziej dynamiczna.
Rozgrzewka trwa 10 minut i składa się z ćwiczeń o stopniowo narastającym poziomie trudności, intensywności oraz prędkości. Rozpoczyna się od dwu-, trzyminutowego stępu, następnie przechodzi się do kłusa (około dwie minuty kłusa). Kolejnym etapem jest „aktywny stretching” – ćwiczenia, podczas których pies w sposób czynny rozciąga wybrane partie mięśni. Badania dowodzą przewagi „aktywnego stretchingu” nad „pasywnym stretchingiem” (rozciąganie mięśni zwierzęcia przez terapeutę/właściciela zwierzęcia). Udowodniono, że psy osiągają lepsze wyniki w dyscyplinach sportu wymagających skoczności oraz elastyczności, jeśli przed startem były poddane „aktywnemu stretchingowi”, w stosunku do psów poddawanych „biernemu rozciąganiu”.
„Aktywny stretching” wykorzystuje: slalom, taczkowanie, przeciąganie się (może być z wykorzystaniem liny/zabawki), przyjmowanie pozycji „proszenia” oraz taniec.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2608 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Ogólnopolski Dzień Koni
Koń od setek lat zajmował stałe miejsce w polskim krajobrazie, w polskim życiu, i w polskiej symbolice narodowej. Stanowił również symbol bogactwa, bowiem nie każdego było na niego stać. Zwierzęta te przez długi czas były popularnymi zwierzętami pociągowymi, pełniły też funkcje transportowe czy pracowały w gospodarstwach. Rozwój techniki zmienił jednak nieco rolę koni, we współczesnym […]
Podkliniczny niedobór wapnia i jego wpływ na wyniki rutynowych badań laboratoryjnych w różnych okresach laktacji u krów mlecznych
Title Swine pleuropneumonia – diagnostics and management Streszczenie Obserwacje epizootiologiczne oraz wyniki badań klinicznych, anatomopatologicznych i laboratoryjnych prowadzonych w chlewniach średnio- i wielkotowarowych, w których stwierdzano nagłe zachorowania – z ostrymi objawami ze strony układu oddechowego, przede wszystkim wśród warchlaków i tuczników – wskazują, że ich przyczyną dość często bywa pleuropneumonia świń. Czynnikiem etiologicznym tej […]
Szerzenie się, profilaktyka i terapia ważnych ekonomicznie chorób układu oddechowego świń (pleuropneumonia, mykoplazmowe zapalenie płuc)
Streszczenie Pleuropneumonia i mykoplazmowe zapalenie płuc są chorobami układu oddechowego świń, które wywołują szczególnie duże straty ekonomiczne. Rozpoznawanie wymienionych chorób jest stosunkowo proste. Profilaktyka oparta jest na stosowaniu szczepionek. W Polsce dostępnych jest wiele szczepionek przeciwko MPS oraz kilka biopreparatów przeciwko App. Ich efektywność jest zróżnicowana i zależna od właściwości szczepów wywołujących choroby oraz składu […]
Wprowadzenie do stomatologii koni
Streszczenie Stomatologia koni jest dziedziną medycyny weterynaryjnej, w której nadal jest więcej pytań niż odpowiedzi. Jednak ze względu na dynamiczny jej rozwój, a także rosnącą świadomość właścicieli koni oraz profesjonalistów zajmujących się ich obsługą i treningiem zapotrzebowanie na usługi z tego obszaru stale rośnie. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom klientów, lekarze weterynarii specjalizujący się w stomatologii koni […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Analiza oceny przypadków klinicznych przy podejrzeniu braku skuteczności działania antybiotyków. Jak powinno wyglądać drzewo decyzyjne i na jakie pytania należy podczas takiej analizy odpowiedzieć? Co zrobić, aby zwiększyć skuteczność terapii? Czasem wystarczy tylko odpowiedzieć na kilka prostych pytań. Z punktu widzenia hodowcy główne kryteria oceny terapii przeciwbakteryjnej to wyraźne złagodzenie, a następnie ustąpienie objawów klinicznych […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]