Stres w pracy lekarzy weterynarii. Płeć psychologiczna a style radzenia sobie ze stresem

Mniej męskich mężczyzn

Ciekawym faktem wynikającym z przeprowadzonych badań, jest to, iż wśród mężczyzn lekarzy weterynarii o określonej płci psychologicznej 50% stanowią lekarze o męskiej płci psychologicznej i 50% – lekarze o kobiecej płci psychologicznej.

Dodatkowo z moich badań wynika, iż najmniej liczni w całej badanej grupie lekarzy weterynarii są osoby o męskiej płci psychologicznej.

Może to świadczyć o tym, że w obecnych czasach specyfika tego zawodu i wymagania społeczeństwa w stosunku do lekarza weterynarii uległy gruntownej zmianie. Niewątpliwie zmianie uległ też stosunek ludzi do zwierząt towarzyszących. Coraz więcej osób, nie tylko w dużych miastach, także w mniejszych miejscowościach i na wsiach, posiada zwierzęta towarzyszące: psy, koty i wiele innych. Często zwierzęta te są traktowane przez swoich właścicieli jako członkowie rodziny. Dlatego też właściciele pragną, aby ich zwierzaki miały jak najlepszą opiekę medyczną. Ludzie poszukują lekarza weterynarii, który nie tylko w sposób profesjonalny zajmie się ich pupilem, ale przede wszystkim takiego lekarza, do którego mają zaufanie. Pożądani są lekarze, którzy potrafią wysłuchać właściciela zwierzęcia, zrozumieć jego cierpienie, wczuć się w jego trudną sytuację i porozmawiać z nim. I właśnie te cechy są charakterystyczne dla osób o kobiecej płci psychologicznej.