Leczenie zapaleń prostaty – podejście kliniczne

Zapalenia prostaty

Ostre zapalenie prostaty jest rozpoznawane najczęściej u dorosłych, niekastrowanych psów. Rozwija się zwykle w wyniku zasiedlenia zmienionej przez BPH prostaty przez fizjologiczną florę cewki moczowej. Inne drogi zakażenia to infekcje hematogenne oraz zakażenie bakteriami wywołującymi zapalenie dróg moczowych (1, 5).

U zwierząt cierpiących z powodu ostrego zapalenia prostaty obserwuje się zazwyczaj zarówno objawy ogólnoustrojowe: osłabienie, brak apetytu, gorączkę i wymioty, jak i objawy wskazujące na chorobę prostaty: ból tyłobrzusza, trudności z oddawaniem moczu i kału, wypływ z cewki moczowej lub napletka, sztywny, nienaturalny chód. W większości przypadków w badaniu per rectum prostata jest bolesna. Wyniki badań krwi wskazują na neutrofilię z przesunięciem obrazu białokrwinkowego w lewo.

Ultrasonografia jest skuteczną metodą badania przesiewowego w kierunku ostrego zapalenia prostaty (na zdjęciach RTG widoczne jest zwykle powiększenie gruczołu krokowego, rzadko mineralizacje i zatarcie konturów narządów tyłobrzusza). W badaniu ultrasonograficznym miąższ gruczołu jest niejednorodny, zwykle widoczne są liczne torbiele różnej wielkości, od drobnych do osiągających kilka centymetrów średnicy. Powiększenie narządu, asymetria oraz nieregularny kształt płatów nie występują w każdym przypadku. Biopsja cienkoigłowa pod kontrolą USG może dostarczyć materiał do badań cytologicznych i bakteriologicznych, jednak istnieje ryzyko rozprzestrzenienia infekcji na drodze igły, dlatego metodą z wyboru powinno być raczej pobieranie popłuczyn z prostaty.

Kluczem do skutecznego leczenia ostrego bakteryjnego zapalenia prostaty jest prawidłowy dobór antybiotyku. Decyzja powinna opierać się na wynikach posiewu wydzieliny gruczołu i zdolności antybiotyku do pokonywania bariery krew – prostata. W ostrej fazie zapalenia bariera krew – prostata jest przełamana, dlatego penetracja takich substancji jak aminoglikozydy i antybiotyki beta-laktamowe jest dobra...