Hipoluteoidyzm u suk

Diagnostyka

Pierwszym etapem diagnostyki jest przeprowadzenie diagnozy różnicowej i uwzględnienie innych, oprócz zaburzeń endokrynologicznych, przyczyn spadku progesteronu, prowadzącego do resorpcji, ronienia lub przedwczesnego porodu. Wśród nich można wymienić m.in.: wpływ czynników zakaźnych, duży stres, uraz mechaniczny (31, 32) oraz tendencję genetyczną u niektórych ras (m.in. owczarków niemieckich) (6, 29). Ponadto zarówno obserwacje kliniczne dotyczące wpływu niektórych substancji z grupy NLPZ (niesterydowych leków przeciwzapalnych), jak i doniesienia literaturowe opisujące ich wpływ in vivo, jak i in vitro u różnych gatunków, sugeruje ich potencjalny wpływ na obniżanie poziomu progesteronu w surowicy, jak również upośledzanie procesu owulacji (29, 33). Podstawą diagnostyki jest zebranie kompletu informacji o przebiegu aktualnej, jak i poprzednich ciąż, przeprowadzenie badania klinicznego i ginekologicznego suki (ze szczególnym uwzględnieniem badania ultrasonograficznego i analizy przepływów, pozwalających na ocenę obecności oraz żywotności płodów) oraz podstawowego badania krwi (7).

Kolejnym krokiem jest wykonanie posiewu bakteriologicznego z wymazu z pochwy oraz testów serologicznych z krwi w kierunku Brucella canis i herpeswirusa psów. Po wykluczeniu wyżej wymienionych czynników można podejrzewać, że przyczyną obserwowanych objawów są zaburzenia endokrynologiczne, a konkretnie niewydolność ciałka żółtego, w związku z czym należy wykonać badanie poziomu progesteronu (15). W przypadku podejrzewania niedoczynności ciałka żółtego można również oznaczyć poziom PRL oraz RLX, które w tym okresie powinny być ze sobą skorelowane. Istotne jest jednak, aby oznaczenie poziomu PRL było przeprowadzone przed wdrożeniem suplementacji progesteronu, bowiem P4 będzie prowadził do wtórnego obniżenia poziomu PRL. Sam poziom P4 może być natomiast fałszowany jedynie przy podawaniu naturalnego progesteronu, natomiast syntetyczne progestageny, takie jak octan medroksyp...