Antykoncepcja u małych zwierząt. Część III. Metody chirurgiczne u samic

Z kolei dokładna hemostaza zapobiega krwawieniom śród- i pooperacyjnym, nieraz groźnym dla życia. Przeznaczone do amputacji narządy są unaczynione przez parzyste tętnice jajnikowe i maciczne. Tętnica jajnikowa odgałęzia się od aorty brzusznej doogonowo od tętnicy nerkowej. Przebiega w obrębie więzadła podwieszającego jajnik (mesovarium) obok żyły jajnikowej, która wpada do żyły głównej doogonowej (prawa) lub do żyły nerkowej (lewa). Tętnica maciczna (prawa i lewa) stanowi odgałęzienie tętnicy pochwowej (ta odchodzi od tętnicy sromowej wewnętrznej, która stanowi gałąź tętnicy biodrowej wewnętrznej) i przebiega w więzadle szerokim macicy w pobliżu szyjki, trzonu i rogów macicy, łącząc się anastomozami z tętnicą jajnikową. Równolegle do naczyń tętniczych biegną żyły maciczne.

Przed odcięciem jajników podwiązuje się tętnicę i żyłę jajnikową. Nieraz, zwłaszcza u dużych suk, dostęp do naczyń jajnikowych jest utrudniony, gdyż mesovarium utrzymuje gonadę blisko kręgosłupa. W takiej sytuacji można przerwać więzadło jajnika, co ułatwia dokładne podwiązanie tych naczyń krwionośnych, W następnej kolejności, przed odcięciem trzonu macicy, podwiązuje się go łącznie z parzystymi naczyniami krwionośnymi biegnącymi po obu jego stronach,

W miejscu podwiązywania miażdży się trzon macicy przez parokrotne uciskanie palcami, co pozwala na lepszą penetrację przewiązki w tkankę, i co za tym idzie, szczelne zamknięcie tętnic i żył. Pewną nowością techniczną są samoblokujące się implanty do hemostazy naczyń w więzadle podwieszającym jajnik. Są to perforowane paski wykonane z wchłanialnego polimeru. Na jednym końcu znajduje się specjalne okienko z zamkiem blokującym, przez które przewleka się drugi koniec paska, formując pętlę, którą zaciska się dokoła mesovarium,...