Rehabilitacja wybranych chorób rdzenia kręgowego psów i kotów

Rehabilitacja pacjentów leczonych operacyjnie 

Do leczenia chirurgicznego kwalifikowani są pacjenci, u których leczenie zachowawcze nie przynosi poprawy, a także zwierzęta ze znacznego stopnia niedowładami/porażeniem (2). Program usprawniania pooperacyjnego obejmuje:

elektrostymulację prądem TENS;termoterapię;ćwiczenia bierne;masaż;magnetoterapię i laseroterapię;pionizację i ćwiczenia we wspomaganej pozycji spionizowanej;hydroterapię.

W okresie ostrym po zabiegu (pierwsze 48-72 godziny) wykonuje się zabiegi zimnolecznicze. Najpopularniejszą metodą są okłady żelowe typu coldpack, które mogą być przykładane od trzech do pięciu razy na dobę. Krioterapia miejscowa ogranicza obrzęk i działa przeciwbólowo (4).

Zabiegami, które uśmierzają ból i mogą być stosowane w okresie ostrym, są również: TENS, magnetoterapia i laseroterapia. Ćwiczenia bierne stawów kończyn wdraża się do programu usprawniania w pierwszej dobie po operacji. Również w tym samym czasie rozpoczyna się ustawianie zwierzęcia we wspomaganej pozycji stojącej, z wykorzystaniem piłek i wałków rehabilitacyjnych, uprzęży zadnich i piersiowych lub pionizatorów (ryc. 5). Początkowe sesje trwają do kilkudziesięciu sekund i są wykonywane kilkukrotnie w ciągu dnia. Czas pojedynczego zabiegu jest stopniowo wydłużany. Pionizacja ma na celu wspomaganie prawidłowego funkcjonowania układu krążenia i oddechowego, zapobieganie powstawaniu odleżyn, a przede wszystkim stymulowanie układu nerwowego i mięśni (stymulacja proprioreceptorów) (3). 

W kolejnych dobach, jeśli zwierzę ma częściową zdolność ruchu dowolnego, program fizjoterapii poszerzany jest o inne ćwiczenia czynne. Polegają one na chodzie z asystą oraz ćwiczeniach równoważnych z wykorzystaniem akcesoriów rehabilitacyjnych. Zabiegi hydroterapii (pływanie lub marsz na bieżni wodnej) są wdrażane do planu usprawniania po zagojeniu się rany pooperacyjnej. 

Mielopatia zwyrodnieniowa

Jest to choroba występująca najczęściej u psów duż...