Możliwości zastosowania terapii manualnej w chorobach stawu ramiennego psów, z uwzględnieniem specyfiki psów sportowych

Restrykcje tkanek miękkich czy aktywne, bolesne punkty spustowe (ang. trigger points), które uniemożliwiają płynny skurcz mięśnia, najlepiej reagują na ręczne, manualne rozluźnienie. Taka niewielka, wydawałoby się, dysfunkcja, w szerszej perspektywie powoduje występowanie napięć lub ucisków w tkance mięśniowej i uniemożliwia przyjęcie najbardziej efektywnej energetycznie postawy oraz płynny swobodny ruch.

Wiedzą o tym świetnie właściciele psów sportowych, bardzo wyczuleni na minimalne nawet odchylenia od normy ruchu swoich psów.

Dzięki nagranym przez nich filmom z psami w ruchu w ruchu oraz badaniu manualnemu możliwe są:

szybka identyfikacja przeciążonych tkanek, określenie przyczyny tego przeciążenia, a w konsekwencji zahamowanie rozwoju zmian tkankowych (terapeuta) oraz korekcja treningu (trener) na początkowym etapie pojawienia się problemu.

Poniższy artykuł jest tylko podstawowym zarysem możliwości terapii manualnej na przykładzie stawu ramiennego. Należy jednak pamiętać, że w terapii manualnej nie patrzymy na pacjenta wycinkowo, choćby ze względu na fakt, że tkanki miękkie pracują w obrębie tzw. taśm mięśniowo-powięziowych, opisanych przez Thomasa Myersa u ludzi (9), a przez Rikke Schultz i Vibeke Elbrønd u psa i konia (20).

Stąd też np. problem dotyczący kolana może dawać ból rzutowany w obrębie stawu biodrowego i zwierzę może poruszać się w sposób sugerujący problem z biodrem. Więcej informacji na temat taśm mięśniowo-powięziowych u psów i koni znajdzie się w najnowszym, czwartym wydaniu Podstawowych informacji na temat powięzi, wskazania do stosowania technik manualnych oraz same metod terapii manualnej można znaleźć we wcześniejszych artykułach poświęconych tej metodzie.