Punkcja klatki piersiowej – praktyczne aspekty

Przeprowadzenie procedury

Po wygoleniu sierści i odkażeniu skóry należy zmontować zestaw do punkcji. Do górnego zaworu kranika trójdrożnego przykręca się gwint od motylka i zabezpiecza dodatkową przykręcaną zakrętką stabilizującą. Na drugim końcu kranika przykręca się strzykawkę, najlepiej z zakręcanym gwintem, gwarantuje to pełną szczelność i sterylność podczas zabiegu. Do bocznego zaworu należy przykręcić końcówkę od wlewnika do kroplówki lub przedłużkę, wężyk można przyciąć na odpowiednią długość, drugi koniec umieścić w naczyniu na płyn.

W celu ewakuacji płynu igłę wprowadza się w dobrzusznej części siódmej lub ósmej przestrzeni międzyżebrowej (1), doogonowo od żebra, aby uniknąć przekłucia naczyń i nerwów biegnących doczaszkowo od każdego żebra. W przypadku odmy klatkę piersiową nakłuwa się w części dogrzbietowej, ze względu na możliwość nawrotu należy monitorować pacjenta, obraz tkanki płucnej i wykonywać punkcję wielokrotnie (lub zdecydować się na założenie drenu).

Miejsce nakłucia należy zlokalizować na podstawie USG („lung point” lub obszary bez objawów ślizgania płuca). W obu przypadkach igłę należy wprowadzać skośnie, ostrą częścią skierowaną dobrzusznie, skośnym zakończeniem do góry, aby uniknąć podrażnienia płuca. Po wprowadzeniu igły do jamy opłucnej należy skierować ją tak, aby oś igły przebiegała równolegle do osi boku ciała (1). Kranik należy ustawić tak, aby długa oś była równoległa do osi wężyk motylka – strzykawka. Boczny zaworek powinien być skierowany do ślepo zakończonego otworu kranika (ryc. 4). Następnie odciąga się tłok strzykawki, wciągając płyn lub powietrze.

Po maksymalnym wypełnieniu strzykawki należy zamknąć zaworek, płaską część kierując w stronę wężyka do motylka, długą w kierunku wlewnika do kroplówki (ryc. 5). Naciskając tłok strzykawki, jej zawartość ewakuuje się przez wężyk do zbiornika. Należy zwrócić uwagę, aby nie zaciągać tłoku strzykawki, jeśli boczny drożny element jest skierowany w stronę wlewnika, ponie...