Postępowanie w nagłych przypadkach – zatrucie – pierwsza pomoc

Pacjent w gabinecie

Natychmiast po odebraniu telefonu dotyczącego pacjenta z zatruciem technik weterynarii powinien przystąpić do przygotowania gabinetu zabiegowego oraz sprzętu niezbędnego w danej sytuacji. Tutaj kluczowe znaczenie będzie miał wywiad zebrany przez recepcjonistę.

Na pacjenta powinien czekać przygotowany gabinet zabiegowy:

• zestaw do wkłucia dożylnego (dodatkowo powinny znaleźć się w nim probówki do badań laboratoryjnych na morfologię, biochemię, koagulogram),
• ciepłe płyny infuzyjne (0,9% NaCl),
• klatka/inkubator zależnie od stanu pacjenta,
• monitor pacjenta,
• wzierniki, sonda, endoskop,
• środku wymiotne, absorbenty, leki przeciwbólowe, ewentualne leki premedykacyjne, przeciwdrgawkowe, zwiększające krzepliwość,
• karta szpitalna.

W wypadku większości zatruć najważniejszą czynnością jest opróżnienie żołądka z substancji toksycznej, jednakże nie zawsze jest to możliwe. Przeciwwskazaniem do wymiotów jest stan pacjenta – jeżeli jest:

• nieprzytomny,
• słabo reaguje na bodźce,
• ma słaby odruch przełykania,
• jeżeli upłynął zbyt długi czas od spożycia substancji bądź jeśli mamy do czynienia ze środkami żrącymi.

Wywoływanie wymiotów:

• woda utleniona,
• syrop z wymiotnicy,
• ksylazyna,
• apomorfina.

Jeżeli standardowe metody nie skutkują, lekarz weterynarii może podjąć decyzję o płukaniu żołądka, jeśli wciąż mamy jeszcze czas i szansę na to, że substancja znajduje się w żołądku.

W takiej sytuacji technik weterynarii powinien zająć się przygotowaniem stosownych sprzętów:

• ciepłe płyny (0,9% NaCl do płukania żołądka),
• dwa wkłucia dożylne,
• leki przeciwbólowe, premedykujące, antybiotyki, absorbenty,
• monitor pacjenta,
• sonda żołądkowa przystosowana do wielkości pacjenta,
• rurki intubacyjne stosowne do wielkości pacjenta, zestaw do intubacji,
• endoskop,
• miski,
• podkłady higieniczne,
• termofory (młode i małe zwierzęta są bardzo podatne na wychładzanie).

Po zabiegu zwierzę powinno zostać w szpitalu pod opieką technika weterynarii, który będzie go monitorował oraz informował lekarza prowadzącego o stanie pacjenta.

Jednakże nie zawsze zwierzę trafia do nas w tak komfortowej sytuacji, kiedy jest tuż po zjedzeniu substancji toksycznej. Praktyka pokazuje, że wcale nie jest to rzadkością.

Najczęściej pacjenci trafiają do zakładów leczniczych po upływie dłuższego czasu od spożycia substancji. Wynika to zwykle z dwóch powodów: braku wyobraźni i czujności właściciela oraz braku nadzoru nad psem/kotem.

Zwykle kiedy opiekun decyduje się zabrać zwierzę do lekarza, jest to moment, w którym czworonóg manifestuje już silne objawy. Jest to jeden z gorszych scenariuszy, gdyż czas działania trucizny już zrobił spustoszenie, a teraz wszystko zależy od momentu, w jakim kaskada będzie zatrzymana.