Tasiemczyca psów i kotów − wyzwanie diagnostyczne

Do wykrywania jaja Cyclophyllidea zaleca się stosowanie metod flotacyjnych, jednak ze względu na zamkniętą budowę macicy w świeżym kale zwierząt mięsożernych rzadko obserwuje się pojedyncze jaja uwolnione z proglotydów. Z tego powodu duże znaczenia mają analiza makroskopowa kału i poszukiwanie dojrzałych członów macicznych. Pewną odmiennością charakteryzuje się D. caninum, którego macica rozpada się na liczne torebki parenchymatyczne zawierające średnio od 5 do 30 jaj. Takie pakiety mają najczęściej rozmiary między 120 a 200 µm i wykrywane są poprzez dekantację. W okresie patentnym inwazji występuje nieregularne wydalanie członów, dlatego tasiemczyce należą do jednych z największych wyzwań diagnostycznych spośród endoparazytoz występujących u psów i kotów.

W rozpoznawaniu helmintoz układu pokarmowego zwierząt towarzyszących wykorzystuje się głównie metody zagęszczające flotację i sedymentację, ponieważ w odróżnieniu od inwazji pierwotniaków jelitowych Giardia, Cryptosporidium, Entamoeba brak na rynku czułych, komercyjnych testów antygenowych, a metody molekularne PCR dostępne są w specjalistycznych jednostkach naukowych. O ile czułość flotacji w przypadku inwazji nicieni jest zadowalająca (wykrywalność jaja w zależności od modyfikacji i gatunku nicienia na poziomie 36-96,5%), o tyle w przypadku tasiemców z powodu unikatowej budowy układu rozrodczego metoda ta daje znaczny odsetek wyników fałszywie negatywnych. Potwierdzają to liczne zestawienia badań sekcyjnych z koproskopowymi, w których analizy pośmiertne wskazują na powszechne występowanie inwazji Taenia, Dipylidium, Mesocestoides, Echinococcus, podczas gdy wyniki badań kału rzadko przekraczają 1-proc. ekstensywność.

Dlatego też uznaje się, że jednorazowy wynik negatywny badania parazytologicznego kału w kierunku tasiemczycy nie wyklucza inwazji.

Właścicielom zwierząt z grupy ryzyka (polujące psy i koty, żywione podrobami, surowym mięsem, bez profilaktyki przeciw ektopasożytom) zaleca się, aby reg...