Nużyca kotów – fakty i mity

Leczenie

Postępowanie miejscowe polega na stosowaniu kąpieli w szamponach zawierających 2-proc. siarkę wapienną (lime sulfur) co 5-7 dni oraz 0,0125-proc. do 0,025-proc. wodny roztwór amitrazy co 7 dni. W przypadku preparatów zawierających siarkę należy liczyć się z możliwością przesuszenia skóry, podrażnień, a szczególnie przebarwień skóry na żółty kolor. Bardzo rzadko występują zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz dochodzi do tworzenia się nadżerek na języku (2, 18).

Przełomem w leczeniu psów i kotów z nużycą było zastosowanie izoksazolin, szczególnie w cięższych postaciach z objawami ogólnymi. Doustne podawanie 25-36 mg/kg m.c. p.o. fluralaneru prowadzi do szybkiej poprawy klinicznej i eliminacji pasożytów. Postępowanie powinno być kontrolowane comiesięcznym badaniem zeskrobiny i trwać od 1 do 3 miesięcy. Zazwyczaj po miesiącu widoczne jest odrastanie włosów, zmniejszenie nasilenia rumienia oraz świądu. W większości przypadków, pomimo jeszcze istniejących objawów klinicznych, w zeskrobinie trudno wykryć pasożyty (zeskrobina ujemna).

Po 2 miesiącach leczenia widoczne jest prawie całkowite porośnięcie uprzednio wyłysiałych okolic, często jednak na brodzie pozostają zmiany w postaci zaskórników. Podobne działanie mogą wykazywać esafoksolaner, afoksolaner i sarolaner. Substancje, powodując nadmierną stymulację układu nerwowego pasożytów, blokują prawidłowy przepływ naładowanych cząstek (jonów) chlorkowych do i z komórek nerwowych, zwłaszcza tych związanych z kwasem gamma-aminomasłowym (GABA). Aby wejść w kontakt z substancją, pasożyty muszą rozpocząć żerowanie na organizmie gospodarza, jak to się dzieje w przypadku pcheł i kleszczy. W przypadku nużeńców spożywanie resztek komórek i łoju doprowadza do śmierci pasożytów (8, 15, 18).

W niektórych przypadkach można stosować iniekcyjną iwermektynę (0,2-0,3 mg/kg m.c. co 24 godziny p.o.) i doramektynę, przy czym obserwowano bardzo rzadko reakcje toksyczne przebiegające z objawami nerwowymi. Codzienne doust...