Kokcydioza psów i kotów

Chorobotwórczość i objawy kliniczne

Przebieg kokcydiozy w dużej mierze zależy od składu gatunkowego inwazji, który determinuje lokalizację narządową i histologiczną obserwowanych zmian patologicznych. U psów objawy kliniczne w postaci biegunek głównie współtowarzyszą zarażeniom C. canis, w mniejszym stopniu C. neorivolta, C. burrowsi, N. caninum, podczas gdy inwazje C. ohioensis, H. heydorni, Sarcocystis często mają przebieg bezobjawowy lub skąpoobjawowo, np. zwiększona dobowa liczba defekacji. U kotów największą patogenność przypisuje się C. felis, C. rivolta i T. gondii, natomiast H. hammondi, Besnoitia spp. i Sarcocystis spp. uważane są za mało chorobotwórcze.

Badania wykazały, że patogeniczność C. canis, C. neorivolta, C. burrowsi, C. felis związana jest z rozwojem w głębszych warstwach śluzówki jelita, w pobliżu blaszki właściwej, co prowadzi do zniszczenia zaatakowanych komórek żywiciela, w przeciwieństwie do mało chorobotwórczych gatunków: C. ohioensis, Hammondia spp., Sarcocystis spp., które namnażając się powierzchownej części enterocytów blisko mikrokosmków, nie powodują ich uszkodzenia. Skala zmian histologicznych obserwowanych na śluzówce zależy od intensywności inwazji, jak również liczby cykli rozwoju bezpłciowego – schizogonii, którą przechodzi dany gatunek. W rozwoju C. canis wykazano trzykrotną schizogonię, każdorazowo prowadzącą do powstania nowej generacji merozoitów atakujących kolejne enterocyty., W przypadku C. ohioensis potwierdzono obecność tylko dwóch generacji merozoitów.

W przebiegu cystoizosporozy zmiany anatomopatologiczne obejmują jelito cienkie, głównie dystalny odcinek, na którego śluzówce obserwuje się wybroczyny i owrzodzenia różnej wielkości. Inwazji towarzyszyć może biegunka o różnym nasileniu, podwyższona temperatura ciała, apatia i kacheksja. Przypadki śmiertelne kokcydiozy mięsożernych zdarzają się przede wszystkim u kociąt i szczeniąt przed 4. miesiącem życia w następstwie postępującego osłabienia, odwodnieniem...