Inwazje nicieni płucnych u zwierząt towarzyszących w Europie

Obraz kliniczny

Występowanie oraz nasilenie objawów klinicznych zależą w głównym stopniu od intensywności inwazji oraz wieku żywiciela. Istotnie wyższą ekstensywność stwierdza się wśród młodych osobników. Wykazano, że wraz z wiekiem podatność psów i kotów na zarażenia nicieniami płucnymi maleje, najbardziej podatne są zwierzęta w wieku poniżej pierwszego roku życia (13). U około 7% zwierząt zarażonych zwierząt nie występują żadne objawy kliniczne, u pozostałych dominują objawy oddechowe i krążeniowe: utrudnione oddychanie, duszność i kaszel. Według Kocha i wsp. (13) dotyczą one 68% przypadków inwazji. Ponadto mogą występować inne, mniej swoiste objawy, jak:

depresja (22%),nietolerancja wysiłku (15,6%),wychudzenie,niedokrwistość (14%),wymioty (10%),biegunka (4%),obrzęki podskórne (2,5%),objawy neurologiczne (4,4%),chrząkanie (1,9%).

Inwazji A. vasorum towarzyszą koagulopatie (15,6%), z którymi związane mogą być komplikacje okołochirurgiczne. Robaczyce płuc mięsożernych charakteryzują się niską śmiertelnością, chociaż u osobników z obniżoną odpornością inwazje mogą mieć przebieg letalny (18). Pojedyncze śmiertelne przypadki były opisane u kotów w następstwie inwazji nicieniami z rodzaju Troglostrongylus (5, 6, 11, 31). W badaniu krwi stwierdzane są: leukocytoza, eozynofilia, trombocytopenia, erytropenia, hipoalbuminemia. W obrazie radiologicznym dominują zmiany okołooskrzelowe i śródmiąższowe, pojawiają się pierwsze cechy zwłóknienia płuc. Po upływie 90 dni od zarażenia obserwuje się pogrubienie opłucnej widoczne w postaci delikatnych linijnych cieni zlokalizowanych na przebiegu szczelin międzypłatowych oraz zaokrąglenia wierzchołków płatów płucnych (18, 26).

Występowanie

W ostatnich latach w Europie obserwuje się stały wzrost liczby diagnozowanych przypadków inwazji nicieni płucnych z nadrodziny Metastrongyloidea. Zarażenia tymi pasożytami były opisywane w większości krajów europejskich. Najczęściej stwierdzanymi rodzajami są Angiostrongylus, Ae...