Optymalizacja życia kotów domowych

Optymalizacja środowiska wewnętrznego

Są dwa aspekty, które należy uwzględnić: zmniejszenie bodźców stresowych oraz poprawa i wzbogacenie środowiska. Niniejsze aspekty mogą się na siebie nakładać pod pewnymi względami, np. nuda nie jest bezpośrednim zagrożeniem w porównaniu do konfrontacji z innym zwierzęciem, jednak pozostaje źródłem stresu.

Stres wynika z nieprzyjemnych i szkodliwych bodźców, których nie da się przewidzieć ani kontrolować (18). Mogą być to bodźce fizyczne lub społeczne. Doświadczenia wczesnego okresu życia oraz genetyka odgrywają istotną rolę w umiejętności dostosowania się do sytuacji. Środowisko jałowe lub środowisko chaotyczne z nadmierną ilością nowości są zdecydowanie niepożądane (np. nowy członek gospodarstwa domowego, zmiany w schemacie dnia lub środowisku fizycznym). Kiepskie relacje z innymi zwierzętami lub ludźmi również są stresujące. Rywalizacja o zasoby może być rzeczywista (z innymi zwierzętami lub drażniącymi ludźmi) lub postrzegana (brak umiejętności dotarcia do zasobów, strach przed pułapką). Większość zaburzeń lękowych (np. pryskanie moczem) jest wynikiem stresu społecznego lub środowiskowego (15). Źródło stresu powinno zostać określone i usunięte, jeśli to możliwe. Pomocne okazuje się zmniejszenie zakłóceń i stworzenie bardziej przewidywalnego, harmonijnego schematu dnia oraz środowiska. Jeśli bodziec mieszka razem z kotem (inny kot, osoba), stopniowy i wydłużony protokół przywracania socjalizacji połączony z pozytywnym i przyjemnym utrwalaniem zachowań będzie potrzebny, by ponownie ukształtować doświadczenie kota.

Jeśli zmiana schematu dnia jest nieunikniona, pomocne będzie proaktywne kondycjonowanie pozytywne – więc np. w przygotowaniu na wizytę u weterynarza należy zachęcić kota, by zapoznał się z transporterem w sposób pozytywny, np. wkładając do niego karmę oraz podkreślając jego atrakcyjność i bezpieczeństwo.

Wzbogacenie środowiska odnosi się zarówno do środowiska fizycznego, jak i społecznego i powinno o...