Śródpiersiowa postać chłoniaka u psów

Choroba nowotworowa jest obecnie jedną z głównych przyczyn zachorowalności i umieralności wśród psów (17). Chłoniak (lymphoma, lymphosarcoma) jest jednym z najczęściej występujących nowotworów, stanowi 7-24% wszystkich diagnozowanych nowotworów u tego gatunku zwierząt, z czego 90% nowotworów układu hematopoetycznego (12, 24).

Nazwą „chłoniak” określa się grupę nowotworów wywodzących się z limfocytów znajdujących się na różnym etapie różnicowania. Miejscem powstawania zmian nowotworowych mogą być właściwie wszystkie narządy i tkanki organizmu, niezależnie od umiejscowienia pierwotnego ogniska nowotworowego (8).

Częstotliwość występowania chłoniaka wynosi od 13 do 24 nowych przypadków na 100 000 psów rocznie, przy czym ryzyko zachorowania zwiększa się wraz z wiekiem. Chorują psy różnych ras i w różnym wieku, jednak choroba najczęściej stwierdzana jest u psów dorosłych, 6-9-letnich (6). Jak dotąd, etiologia nie została w pełni poznana. Obecnie uważa się, że wiele czynników odgrywa rolę w rozwoju tego procesu nowotworowego (28). Do obarczonych wyższym ryzykiem wystąpienia choroby można zaliczyć przede wszystkim psy ras: airedale terrier, basset, bokser, buldog, berneński pies pasterski i terier szkocki. Stwierdzono także występowanie pewnych predyspozycji genetycznych u psów rasy bullmastiff, w rodzinie psów rasy rottweiler (zarówno u rodziców, jak i u trójki potomstwa) oraz u pary hodowlanej niespokrewnionych psów rasy terier szkocki (13, 22, 28). Nie obserwuje się natomiast predyspozycji płciowych (2). Istnieją także przypuszczenia, że boksery mogą być rasą predysponowaną do rozwoju chłoniaka wywodzącego się z limfocytów T (18).

W zależności od subpopulacji limfocytów, które uległy transformacji nowotworowej, według obecnie obowiązującej klasyfikacji WHO, dokonanej w oparciu o morfologię, histopatologię, immunofenotyp i towarzyszące zmiany genetyczne, wyodrębniono trzy podstawowe grupy nowotworów limfocytarnych: chłoniaki z komórek B, chłoniaki z komóre...