Niepożądane reakcje na pokarm

Nadal wiarygodnym narzędziem diagnostycznym jest hipoalergiczna dieta eliminacyjna, ale większość naukowców sugeruje wykorzystanie na tym etapie diety domowej. Uważa się bowiem, że hipoalergiczne diety komercyjne oparte są na bardzo dużej liczbie różnorodnych składników oraz że nie można do końca wykluczyć kontaminacji składnikami z diet bytowych, produkowanych w tym samym zakładzie (10).

W przypadku wyboru „nowego” źródła białka i węglowodanów u psów oraz wyłącznie białka u kotów bardzo ważny jest dokładny wywiad dietetyczny, związany z historią żywienia zwierzęcia.

W obecnych czasach, przy dużej dostępności i różnorodności mięs i węglowodanów, bardzo trudno jest dopasować „nowe” i nietypowe źródło obu składników, gdyż wiele z nich już wcześniej znalazło miejsce w standardowej diecie psa lub kota. Dlatego też wybiera się rzadko stosowane w żywieniu składniki, takie jak np.: konina, dziczyzna, mięso ze strusia czy niektórych ryb w połączeniu ze słodkimi ziemniakami czy tapioką. W przypadku diet komercyjnych wprowadza się nie tylko białka pochodzenia roślinnego czy też ich hydrolizaty, ale i nietypowe pochodne białek zwierzęcych (pióra i ich hydrolizaty) czy nawet białko owadzie, w przypadku diety domowej nie zaleca się stosowania produktów surowych, ale wyłącznie poddanych obróbce termicznej (gotowane, pieczone itp.).

W niektórych przypadkach stosuje się również hydrolizowane źródło białka oraz oczyszczoną skrobię. Zaletą hydrolizatów jest obniżenie ich alergenności przez zmniejszenie rozmiaru cząsteczki. Do tej pory nie wiadomo, jak mała musi być cząsteczka białka, by nie wywoływać reakcji u uczulonego organizmu. Zakłada się, że jej rozmiar oscyluje wokół 1kD, choć u większości uczulonych osobników zmniejszenie cząsteczki do 3kD przynosi zamierzony skutek. Hydroliza białek może jednak ujemnie wpływać na smakowitość, która wynika z sumy smaków znajdujących się w hydrolizacie peptydów, a obecność małych peptydów z zachowaną aktywnością osmotyczną zwięk...