Wybrane stany nagłe w andrologii małych zwierząt

Przystępujemy do próby odprowadzenia prącia – obficie nakładamy środek poślizgowy na prącie, staramy się maksymalnie odciągnąć napletek ku tyłowi – tak, by się wywinął. Można pomóc sobie kleszczykami założonymi na krawędź napletka. Po repozycji prącia ujście napletka zamykamy kapciuchem, ale maksymalnie na 24 godzinny (5). Prącie powinno być codziennie wysuwane z napletka, oczyszczane płynem fizjologicznym oraz smarowane maścią sterydowo-antybiotykową, w celu zabezpieczenia przed trwałym zrośnięciem prącia z napletkiem (2, 3, 6).

Jeśli zadzierzgnięciu towarzyszy krwiak, należy naciąć błonę białawą bezpośrednio nad krwiakiem, usunąć skrzepy i włóknik, przepłukać jamę po krwiaku i następnie dokładnie zszyć błonę białawą. Po tym zabiegu repozycja nie powinna sprawiać już większych problemów (1).

W przypadku gdy zwierzę doznało jednoczesnego urazu cewki i ma problemy z oddawaniem moczu, należy dodatkowo wprowadzić i wyszyć cewnik na kilka dni – co ma zabezpieczyć przed zarośnięciem cewki. Kateter wprowadzamy też w przypadku złamania kości prącia – ma to zapewnić usztywnienie i odpowiedni zrost, w tym przypadku cewnik utrzymujemy maksymalnie 14 dni (7).

Jeśli nie możemy zachowawczo odprowadzić prącia, wskazane jest wykonanie zabiegów chirurgicznych: plastyki napletka, amputacji prącia lub przyszycia prącia do napletka (1, 3, 8).

Najczęściej poszerzenie ujścia napletka przeprowadza się przez wycięcie małego trójkąta przez całą grubość jego ściany po stronie dogrzbietowo-doczaszkowej. Podstawą klina jest miejsce połączenia śluzówki ze skórą. Błonę śluzową przyszywamy do skóry za pomocą szwów pojedynczych węzełkowych, stosując materiał 4-0 lub 5-0 (1, 8). Czasem ujście napletka można poszerzyć poprzez amputację jego końcówki, należy jednak pamiętać o dokładnym wymierzeniu jego długości. Skóra powinna zostać zszyta ze śluzówką szwem pojedynczym węzełkowym lub ciągłym (4-0, 5-0).

Jeśli napletek jest za krótki, można dodatkowo wykonać jego wydłużenie – pop...