Ostry brzuch w gabinecie internistycznym. Od czego zacząć?

Diagnostyka różnicowa

Jak już wspomniano, przyczyny ostrego brzucha mogą być związane z układem pokarmowym, moczowym, narządami miąższowymi, otrzewną, ale również wynikać z zaburzeń mających miejsce poza jamą brzuszną. Długa lista diagnostyki różnicowej sprawia, że pacjenci dotknięci opisywanymi objawami są dużym wyzwaniem diagnostycznym. Lista diagnostyki różnicowej została zaproponowana podczas konferencji WSAVA (World Small Animal Veterinary Association,) w 2002 roku, zmodyfikowaną jej wersję umieszczono w tab. 1 (2).

Tab. 1. Diagnostyka różnicowa w przypadku ostrego brzucha

Wywiad

Jak już wspomniano we wstępie, pacjenta z ostrym brzuchem należy traktować jako stan nagły, dlatego wszystkie niezbędne czynności prowadzące do jego stabilizacji (badanie kliniczne, tlenoterapia, założenie dojścia dożylnego, pobranie krwi itd.) warto wykonywać podczas przeprowadzania wywiadu.

Wywiad to jeden z kluczowych elementów ułatwiających podejmowanie dalszych decyzji terapeutycznych i diagnostycznych. W sytuacjach, którym towarzyszy pośpiech, dobrą praktyką jest posiadanie dokładnego planu niezbędnych pytań.

Oczywiste jest, że zajmując się niestabilnym pacjentem, zadaje się najważniejsze pytania mające na celu ustalić, co się działo z nim w ciągu ostatnich 24-48 godzin. Po ustabilizowaniu można ustalić, jaka jest jego dokładna historia leczenia, program profilaktyczny itd. Młode, nieszczepione psy są bardziej narażone na infekcję parwowirusem niż starsze, szczepione zwierzęta. U pacjentów, którzy mają tendencję do połykania elementów niejadalnych, szybciej można spodziewać się niedrożności mechanicznej spowodowanej obecnością ciała obcego.

U lękliwych kotów z historią zapalenia dróg moczowych można mieć do czynienia z niedrożnością cewki moczowej. Psy z głęboką klatką piersiową są bardziej predysponowane do ostrego rozszerzenia i/lub skrętu żołądka, a niesterylizowane samice z nieregularnymi rujami – do ropomacicza. W przypadku utraty masy ciała w cią...