Metody zapobiegania babeszjozie psów ze szczególnym uwzględnieniem immunoprofilaktyki swoistej

Chemioprofilaktykajako metodazapobiegania chorobie

Chemioprofilaktyka
zapewnia krótkotrwałą ochronę przed babeszjozą. Stosowana jest głównie
u zwierząt wrażliwych na chorobę, które czasowo przebywają w miejscach
jej endemicznego występowania. Jedynym preparatem, który wykazuje
stosunkowo długi efekt zabezpieczający zwierzęta przed pierwotniakami,
jest dipropionian imidokarbu. Mechanizm jego działania nie jest
dokładnie poznany. Wiadomo, że pod jego wpływem dochodzi do zmian
morfologicznych w komórce pasożyta (uszkodzenie jądra komórkowego,
powstawanie wakuol w cytoplazmie) oraz zahamowania syntezy DNA. Ponadto
lek wywołuje hipoglikemię w organizmie gospodarza, co utrudnia
pasożytowi pobieranie glukozy. Imidokarb nie podlega metabolizmowi
w organizmie. Jest wydalany w postaci niezmienionej z moczem i kałem.
Lek wykazuje skuteczność w zwalczaniu zarówno „dużych”, jak i „małych”
gatunków Babesia. Warto podkreślić, że zarażenia zwierząt
pierwotniakami pod koniec ochronnego okresu działania imidokarbu mogą
przyjmować charakter inwazji subklinicznych (21, 34). Imidokarb może
przenikać także do tkanek pasożytujących na zwierzętach kleszczy
(wektorów Babesia), prowadząc do utraty wirulencji w wypadku przenoszonych przez te wektory pierwotniaków (1).

U psów jednorazowa iniekcja preparatu w dawce 6 mg/kg m.c. chroni zwierzęta przed inwazją Babesia canis przez 2-4 tygodni (6).

Mimo
że imidokarb jest dość skuteczny w zapobieganiu babeszjozie, taka
metoda profilaktyki nie jest jednak zalecana z uwagi na toksyczne
oddziaływanie karbanilidu na narządy wewnętrzne zwierząt, zwłaszcza
na wątrobę.

Immunoprofilaktyka swoista

Dotychczasowe
badania nad immunoprofilaktyką babeszjozy u psów obejmowały głównie
opracowanie szczepionek zawierających w swym składzie egzoantygeny...