Kryptosporydioza kotów w świetle obserwacji własnych

Rozpoznawanie

W przebiegu
kryptosporydiozy rzadko kiedy stwierdza się nieprawidłowości w wynikach
badań hematologicznych czy biochemicznych surowicy. W sytuacji, gdy
biegunka jest ciężka, u chorych osobników może dochodzić do zaburzeń
w gospodarce wodno-elektrolitowej. Podobnie wyniki badań obrazowych
(badanie radiologiczne lub ultrasonograficzne) na ogół nie wykazują
żadnych nieprawidłowości (6).

W badaniu sekcyjnym stwierdza się
jedynie nieznaczne pogrubienie ściany jelit. Pasożyty nie wykazują
enteroinwazyjności, w związku z czym w świetle jelit na ogół nie
stwierdza się krwi. Badaniem histopatologicznym można wykazać zanik
kosmków jelitowych, zwyrodnienie enterocytów oraz nacieki złożone
z limfocytów i komórek plazmatycznych na powierzchni błony śluzowej
jelit. W błonie szczytowej części enterocytów obecne mogą być
pierwotniaki Cryptosporidium (11, 12).Inwazja
najczęściej rozpoznawana jest na podstawie wyników badania
cytologicznego kału, badania kału metodą flotacji, metodą
immunofluorescencji oraz techniką PCR.

Badanie cytologiczne kału

Oocysty C. felis i C. canis
mają podobną wielkość – ok. 5 µm. Tak niewielkie wymiary sprawiają,
iż łatwo jest je przeoczyć podczas oceny mikroskopowej preparatu,
w związku z czym czułość tego badania nie jest zbyt wysoka, zwłaszcza
gdy jest ono wykonywane przez niedoświadczonego laboranta (13, 14).

Rozmazy
kału najlepiej barwić metodą Ziehla-Neelsena lub metodą Ziehla-Neelsena
wg Henriksena-Pohlenza, w której rozmaz po wysuszeniu w temperaturze
pokojowej i utrwaleniu w metanolu barwiony jest fuksyną karbolową,
różnicowany w 5-proc. H2SO4 i ponownie barwiony
zielenią malachitową. Oocysty wybarwione tą metodą mają kolor różowy
i umiejscowione są na niebieskozielonym tle. Barwienia metodą Grama czy...