Kinezyterapia z zastosowaniem wybranych akcesoriów rehabilitacyjnych. Cz. I. Przegląd ćwiczeń aktywnych

Kinezyterapia. Dla kogo przeznaczone są konkretne ćwiczenia?

Ćwiczenia poprawiające propriocepcję, równowagę oraz koordynację ważne są u pacjentów z deficytami neurologicznymi, u szczeniąt oraz u psów sportowych (również kontuzjowanych). U pacjentów po przebytych urazach bądź po zabiegach operacyjnych → ćwiczenia stymulujące obarczanie kończyny. Ćwiczenia siłowe zalecane są pacjentom, u których głównym celem procesu rehabilitacji jest zwiększenie masy mięśniowej wybranych grup mięśni, danej kończyny czy regionów ciała (np. mięśni stabilizujących staw biodrowy w przypadku zachowawczego leczenia dysplazji stawu biodrowego).

Statyczne ćwiczenia utrzymania bądź przyjęcia konkretnych pozycji są zalecane u pacjentów neurologicznych. Dynamiczne ćwiczenia reedukujące chód wykonuje się z psami, które wykazują w nim nieprawidłowości, np.: kulawiznę, ataksję, „krabowanie”, inochodzenie.

Piłki rehabilitacyjne

Piłki rehabilitacyjne występują w wielu rozmiarach i kształtach. Mogą być wykorzystywane jako element ułatwiający/umożliwiający utrzymanie pozycji spionizowanej (w tym celu najlepiej sprawdzają się piłki w kształcie fasolki) u pacjentów z problemami neurologicznymi.

Ćwiczenia, w czasie których pies znajduje się całym ciałem na piłce rehabilitacyjnej, wykonuje się w pozycji:

• leżącej na mostku – u pacjentów neurologicznych,
• siedzącej – u pacjentów neurologicznych,
• stojącej – u pacjentów ortopedycznych i neurologicznych.

Ćwiczenia z wykorzystaniem piłek wykonywane są również w innych pozycjach:

• kończyny miedniczne stoją na podłożu, pies opiera się klatką piersiową i zgiętymi w stawach łokciowych kończynami na piłce – ćwiczenia mięśni kończyn miednicznych,
• k. miedniczne stoją na podłożu, wyprostowane kończyny piersiowe opierają się na piłce – ćwiczenia mięśni grzbietu, kończyn miednicznych i piersiowych,
• k. piersiowe stoją na podłożu, pies opiera się brzuchem i zgiętymi w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych kończynami miednicznymi na piłce – ćwiczenia kończyn piersiowych.

Terapeuta może całkowicie stabilizować piłkę (u pacjentów początkujących), wykonywać ruchy w jednym kierunku (np. przód – tył), wykonywać ruchy w różnych kierunkach (u pacjentów zaawansowanych). Terapeuta może stabilizować psa: całkowicie (pacjent początkujący), częściowo, nie stabilizować lub delikatnie popychać w celu wytrącenia z równowagi (pacjenci zaawansowani).

Stopień trudności ćwiczeń na piłkach jest uzależniony od kształtu konkretnej piłki. Kolejność od najłatwiejszej do najtrudniejszej przedstawia się następująco: orzeszek (fasolka) → wałek → jajo → piłka okrągła. Ćwiczenia na mniej napompowanych piłkach są łatwiejsze do wykonania (większy kontakt piłki z podłożem, a zatem jej stabilność).