Kamienie moczowe u psów i kotów

Czy to zawsze ma związek z rasą?

Ponieważ analizowane przez nas dane ograniczają się do kamieni moczowych uzyskanych z niemieckich gabinetów weterynaryjnych, nie możemy uogólniać co do globalnych predyspozycji rasowych. Niektóre badania opisują podobne predyspozycje rasowe do występowania kamieni moczowych u psów. Z kolei liczba prób od kotów jest jednak dość duża w porównaniu z innymi krajami. Z naszej analizy wynika, że np. w niemieckiej populacji kotów szczawiany wapnia wyraźnie częściej występowały u kotów brytyjskich krótkowłosych, ragdolli i persów, ale nie zostało to potwierdzone u kotów tej samej rasy żyjących w innych środowiskach. Jedynie w przypadku kotów syjamskich tendencja do tworzenia kamieni cystynowych znajduje odzwierciedlenie w piśmiennictwie.

Leczenie i zapobieganie nawrotom najczęstszych typów kamieni moczowych

To, czy i jak szybko kamienie moczowe mogą się rozpuścić bądź też czy i kiedy pojawiają się nawroty, zależy przede wszystkim od ich genezy oraz od rodzaju leczenia. Istnieją kamienie moczowe, które można rozpuścić przy pomocy diety, czasem w połączeniu z leczeniem farmakologicznym [struwit, moczan amonu (częściowo), kamienie cystynowe]. Inne kamienie są nierozpuszalne, niezależnie od diety i można je usunąć wyłącznie za pomocą urohydropropulsji, zabiegu chirurgicznego lub litotrypsji (szczawiany wapnia, bruszyt, ksantyny, kamienie krzemianowe). Jeśli kamica jest spowodowana czynnikami metabolicznymi, efekt przyniesie jedynie skuteczne leczenie choroby pierwotnej.

Problem kamieni struwitowych związanych z infekcją u psów można często rozwiązać, lecząc zakażenie bakteryjne dróg moczowych (Staphylococcus, Proteus, Enterobacter, E. coli, Klebsiella, Streptococcus) wraz z zakwaszeniem moczu przy pomocą diety. Dietą z wyboru jest dieta o niskiej zawartości (15-20%) wysokojakościowego białka. Ma to na celu ograniczenie produkcji mocznika w wątrobie i jego wydalanie z moczem. Ponadto niskie stężenie mocznika w surowicy wpływa na...