Jak leczę…złamania wewnątrzstawowe. Cz. I

Ścisła aseptyka chirurgiczna

Chociaż aseptyka chirurgiczna jest niezbędna w każdym zabiegu chirurgicznym, w przypadku złamań wewnątrzstawowych ma ona szczególne znaczenie. Do zakażenia w stawie może dojść już przy minimalnej ilości bakterii. Co więcej, należy brać pod uwagę obecność urazów w tkankach miękkich przylegających do stawu i w samej kości, co ogranicza możliwości obronne stawu i obniża dopływ krwi zarówno z powodu samego złamania, jak i późniejszego urazu związanego z zabiegiem chirurgicznym.

Niedostateczna aseptyka chirurgiczna nie powinna być rekompensowana długotrwałym stosowaniem antybiotyków, ponieważ metalowe implanty będą działały jako rezerwuary bakterii i infekcja powróci, gdy tylko zostanie przerwana antybiotykoterapia. Nie należy też podawać antybiotyków lub antyseptyków na bazie jodu dostawowo, ponieważ mogą wywołać chemiczne zapalenie mazi stawowej, które utrudni proces gojenia. Natomiast częste przepłukiwanie stawu pod ciśnieniem roztworem fizjologicznym chlorku sodu jest bardzo skutecznym sposobem zmniejszenia ilości bakterii, kruszywa komórkowego i zakrzepów, które mogłoby stać się zarzewiem stanu zapalnego.

Wczesna mobilizacja chorego stawu

Jedną z podstawowych zasad w przypadku każdej osteosyntezy jest jak najszybsze rozpoczęcie używania leczonej kończyny. Jest to szczególnie istotne w okresie pooperacyjnym w leczeniu złamań wewnątrzstawowych. Unieruchomienie ma szczególnie zły wpływ na stawy, ponieważ może doprowadzić do gwałtownego (nawet w ciągu dwu tygodni) rozwoju zmian degeneracyjnych w chrząstce stawowej, co sprzyja rozwojowi choroby zapalnej stawów. Mięśnie mające swoje przyczepy w okolicy chorego stawu mogą ulec atrofii i przykurczom.

W błonie maziowej również mogą pojawić się zmiany zwyrodnieniowe i może dojść do rozwoju zwłóknień okołostawowych. Dlatego też w przypadkach, gdy rekonstrukcja złamania nie jest doskonała i zwierzę nie zacznie obciążać kończyny w ciągu kilku pierwszych dni lub jeśli zachodzi ko...