Jajniki w badaniu ultrasonograficznym u suk i kotek. Cz. II

Torbiele jajnikowe

Torbiele są najczęściej spotykane i stanowią ok. 80% wszystkich zaburzeń jajników (5). Wyróżnia się torbiele:

pęcherzykowe,lutealne,wywodzące się z komórek germinalnych (zarodkowych),ciałka żółtego,krezki jajnika,wywodzące się z pęcherzyków atretycznych,guza ziarnistokomórkowego,okołojajnikowe (1, 5, 6).

Torbiel jajnikowa definiowana jest jako struktura wypełniona płynem znajdująca się wewnątrz jajnika. Torbiele okołojajnikowe są morfologicznie zbliżone, ale zlokalizowane poza tkanką jajnikową (1). W obrazie ultrasonograficznym torbiel ma postać aechogennej lub hipoechogennej, zaokrąglonej, wyraźnie odgraniczonej struktury, wywołującej artefakt wzmocnienia akustycznego w części dystalnej i cieni brzegowych (ryc. 1-8). Jej wielkość jest zróżnicowana (od kilku milimetrów do kilkudziesięciu centymetrów), a ściana zwykle jest cienka i słabo widoczna (ryc. 1-8). Cysty jajnikowe mogą występować pojedynczo lub w większej liczbie, jednostronnie lub obustronnie (7, 8) (ryc. 1-8). Częściej spotykane są zmiany wielotorbielowate na obu jajnikach (9). Należy pamiętać o obecności fizjologicznych struktur jajnikowych wypełnionych płynem (pęcherzyki jajnikowe, ciałka żółte) w poszczególnych okresach cyklu jajnikowego.

Wśród wymienionych patologii tylko torbiele pęcherzykowe i lutealne są torbielami funkcjonalnymi (produkującymi hormony), więc mają największe znaczenie kliniczne. Pozostałe torbiele występują sporadycznie i zwykle nie wywołują żadnych objawów. Przy znacznych rozmiarach mogą jednak powodować mechaniczny ucisk na otaczające narządy i wtórną utratę funkcjonalności jajników (7-9).

Aktywne hormonalnie torbiele jajnikowe są częstą przyczyną niepłodności u suk i kotek. Wywołują uciążliwe dla właściciela objawy, mogą także prowadzić do groźnych dla życia zwierzęcia chorób, np. ropomacicza. Przeważnie są skutkiem zaburzeń na osi podwzgórzowo-przysadkowo-jajnikowej. Oba rodzaje torbieli produkują jednocześnie estrogeny i progesteron (9)....