Infekcje retrowirusami u kotów – problem wciąż aktualny

Jako że FIV ma powinowactwo do komórek immunokompetentnych, wraz z rozwojem zakażenia dochodzi do powolnego wyczerpania układu odpornościowego. FIV wykazuje wyraźny tropizm do limfocytów T i makrofagów, przy czym najsilniej uszkadzane są właśnie limfocyty T. Dominuje przy tym zarówno jakościowe, jak i ilościowe uszkodzenie populacji pomocniczych limfocytów T. Prowadzi to do procentowego, a następnie bezwzględnego zmniejszenia liczby komórek CD4+. Wraz z trwaniem zakażenia stosunek komórek CD4+/CD8+ ulega również zmniejszeniu. Sama funkcja humoralna układu odpornościowego ulega osłabieniu stosunkowo późno od zakażenia.

Koty wykazują wówczas szeroki wachlarz objawów klinicznych i ich kombinacji, w zależności od zakażeń wtórnych. Najczęściej obserwuje się choroby układu oddechowego, takie jak: nieżyt nosa, zapalenie oskrzeli, zapalenie krtani i zapalenie płuc. Choroby jamy ustnej stwierdza się w 30-50% przypadków. Sam wirus rzadko powoduje uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego prowadzące do objawów klinicznych i zmian ocznych. U kotów zakażonych FIV mogą wystąpić między innymi:

zaburzenie poczucia równowagi,otępienie,chowanie się,napady szału itp.

Przeprowadzono również badania, które wykazały, że zakażenie FIV może też wpływać na stężenie hormonów w surowicy krwi, w tym powodować wzrost stężenia T4 i fT4.

Diagnostyka zakażenia FIV odbywa się poprzez wykrywanie przeciwciał w teście ELISA. Przeciwciała można wykryć we krwi po około 2-3 tygodniach od zakażenia. Należy pamiętać, że u części kotów objawy mogą wystąpić przed serokonwersją, a u części kotów w ogóle do serokonwersji nie dojdzie. W tych przypadkach testy ELISA będą dawały wyniki fałszywie negatywne. Testy ELISA mogą również dawać wyniki fałszywie dodatnie np. u kotów szczepionych. Testy ELISA nie mają możliwości rozróżnienia przeciwciał poszczepiennych od tych powstających wskutek zakażenia. Dlatego też interpretacja wyników powinna być bardzo rozważna i połączona z badaniem klinicznym or...