Grupy krwi i konflikt serologiczny u kotów

Grupy krwi u zwierząt domowych zostały przebadane najdokładniej u koni i bydła, gdyż u tych gatunków rutynowo oznaczano je w celu identyfikacji zwierząt i określenia rodzicielstwa. Obecnie klasyczne metody oznaczania krwi do tych celów są wypierane przez badania oparte na określaniu sekwencji DNA.

Najważniejszym układem grup krwi u kotów jest układ AB obejmujący trzy grupy, tj.: A, B i AB. O cechach poszczególnych grup decydują kwasy neuraminowe umiejscowione w glikolipidach na błonie erytrocytów, przy czym kwas neuraminowy N-glikolilu koduje antygen A, a kwas neuraminowy N-acetylu – antygen B. Koty z grupą krwi AB posiadają na erytrocytach oba rodzaje kwasów. Większość kotów posiada grupę krwi A, jednak u niektórych ras nawet 60% populacji może posiadać grupę krwi B. Grupa AB występuje natomiast bardzo rzadko. Od pewnego czasu znany jest również inny antygen występujący w obrębie erytrocytów, tzw. antygen Mik. U europejskich kotów krótkowłosych oraz amerykańskich kotów krótkowłosych i długowłosych przeważa grupa krwi A. Gen kodujący tę grupę jest genem dominującym, to znaczy, że kot będzie miał grupę krwi A nawet wtedy, gdy będzie miał ją tylko jeden z rodziców. U kotów o grupie krwi A występuje z reguły niskie miano przeciwciał przeciwko grupie B, a u kotów o grupie krwi B – wysokie miano przeciwciał przeciwko grupie A. Natomiast koty o grupie krwi AB nie posiadają przeciwciał przeciwko obu tym grupom. Kocięta o grupach krwi A i B nie wytwarzają w pierwszych tygodniach życia przeciwciał przeciwko żadnej z grup. Przeciwciała w liczbie zbliżonej do liczby przeciwciał u osobników dorosłych pojawiają się dopiero po upływie około 12 tygodni (1, 2).

Idealnie, podobnie jak w medycynie człowieka, przed każdą transfuzją powinno się określić grupę krwi dawcy oraz biorcy pod kątem klinicznie istotnych alloantygenów erytrocytarnych. Koty posiadające grupę krwi A mogą otrzymywać wyłącznie krew grupy A, koty posiadające grupę B tylko krew grupy B, a koty posiadające...