Filariozy psów

D. repens, Acanthocheilonema spp. i Cercopithifilaria spp. wywołują robaczycę tkanki podskórnej. Formy dojrzałe nicieni lokalizują się tkance łącznej podskórnej lub międzymięśniowej różnych części ciała. Pomimo powszechnej opinii o małej patogenności tych inwazji, prawie zawsze towarzyszą im objawy dermatologiczne. Blisko 100% zarażonych psów wykazuje świąd, u ponad 50% zwierząt występują zmiany miejscowe: rumień, krosty, wyłysienia, rzadziej opisuje się: hyperkeratozę, złuszczenia, guzki, obrzęki. Charakterystyczna lokalizacja oczna powoduje zapalenie spojówek. Znaczna liczba psów w przebiegu inwazji wykazuje też objawy pozaskórne, takie jak: conjunctivitis (46%), anorexia (35%), wymioty (26%), gorączka (25%), letarg (20%), powiększenie węzłów chłonnych. Objawy ogólne są prawdopodobnie spowodowane znaczną mikrofilariemią (1, 5).

Filarie z rodzaju Brugia lokalizują się w węzłach chłonnych oraz układzie limfatycznym, w przebiegu inwazji obserwuje się zaburzenia przepływu limfy mogące skutkować zastojem chłonki, a w konsekwencji obrzękiem tkanek i znacznym powiększeniem węzłów chłonnych. Tego rodzaju obrzęki powstają najczęściej w obrębie kończyn, w okolicy podżuchwowej, a także w okolicy narządów rozrodczych, u samców dotyczą worka mosznowego. Skóra i tkanka podskórna objęte zmianami rozrastają się nadmiernie, twardnieją, dochodzi do tworzenia się fałd, pojawiają się grudkowate narośla oraz wybrzuszenia (2, 5, 10).

W diagnostyce filarioz psów ważna jest znajomość sytuacji inwazjologicznej na danym terenie. Z danych literatury, jak również z kilkuletnich obserwacji autorów wynika, że filariozy psów występują endemicznie na terenach, na których spotyka się znaczną liczbę żywicieli pośrednich i duże skupiska psów. W Polsce takie miejsca to przede wszystkim schroniska dla psów zlokalizowane w obszarach podmiejskich z bliskością lasów i zbiorników wodnych. W takich hyperendemicznych rejonach ekstensywność inwazji może sięgać od 20% do ponad 50% psów (10-12).

...