Farmakoterapia bólu u zwierząt towarzyszących. Cz. II

Ból jako kompleksowe, wielowymiarowe nieprzyjemne doświadczenie, które angażuje zarówno czynniki czuciowe, jak i emocjonalne, jest odczuwany przez wszystkie ssaki, w tym zwierzęta towarzyszące. Zwierzęta odczuwają ból tak samo jak ludzie, ponieważ procesy neurofizjologiczne związane z odczuwaniem bólu mają taki sam przebieg w organizmie zarówno człowieka, jak i zwierzęcia. Podstawową różnicą w procesie odczuwania bólu jest reakcja organizmu człowieka i zwierzęcia na ból. Człowiek manifestuje odczuwanie bólu, natomiast zwierzę stara się go ukryć.

Dlatego też umiejętność rozpoznawania i oceny natężenia bólu u zwierząt jest istotnym wyzwaniem dla lekarza weterynarii, lecz niezbędnym do efektywnego zwalczania i skutecznej kontroli odczuwania bólu przez pacjenta. Dlatego też jedynie systematyczne zdobywanie i pogłębianie wiedzy z zakresu rozpoznawania oraz efektywnej kontroli bólu u zwierząt przyczynia się do zwiększenia ich dobrostanu. Każdy praktykujący lekarz weterynarii jest zobowiązany do wdrożenia programu postępowania analgetycznego. Obecnie przyjmuje się, że kontrola bólu u zwierząt stanowi standardowy składnik postępowania terapeutycznego i jest dynamicznie rozwijającą się specjalnością nauk weterynaryjnych.

Postępowanie terapeutyczne w zwalczaniu bólu powinno uwzględnić przede wszystkim rodzaj bólu i czas jego trwania (ból receptorowy tzw. traumatyczny ostry i/lub przewlekły oraz ból pozareceptorowy, określany często jako ból neurogenny lub neuropatyczny, który zawsze ma charakter przewlekły. Z klinicznego punktu widzenia uśmierzenie bólu receptorowego, zwłaszcza ostrego, jest z reguły proste i skuteczne przez stosowanie monoterapii przeciwbólowej przez podanie substancji czynnej z grupy opioidów, agonistów receptora α2-adrenergicznych czy też niesteroidowych leków przeciwzapalnych, natom...