Dolne drogi moczowe psów i kotów w badaniu ultrasonograficznym – cz. I

Prawidłowy obraz ultrasonograficzny dolnych dróg moczowych 

Wypełniony bezechowym moczem pęcherz jest łatwy do zobrazowania. Jego kształt zależy od stopnia wypełnienia, zazwyczaj jest owalny i nieco wydłużony doogonowo na wysokości trójkąta pęcherza (5). Ściana dogrzbietowa pęcherza jest bardzo dobrze widoczna dzięki artefaktowi wzmocnienia akustycznego, natomiast ściany dobrzusznej często nie widać z powodu nadmiernych rewerberacji (ryc. 1, s. 38).

Ściana pęcherza składa się z 4 warstw: zewnętrznie leżącej błony surowiczej, następnie warstwy mięśni gładkich, błony podśluzowej i wewnętrznie leżącej błony śluzowej. Zazwyczaj w obrazie USG nie rozróżnia się wszystkich warstw. Najczęściej widoczne są 2 cienkie, hiperechogenne warstwy (błona surowicza i podśluzowa), oddzielone 1 warstwą hipoechogenną (błoną mięśniową) (ryc. 1, 3, s. 38).

Grubość ściany pęcherza waha się od 1 mm do 3 mm u psów, a u kotów – od 1,3 mm do 1,7 mm (4). Głównie zależy od stopnia rozciągnięcia pęcherza – im bardziej wypełniony pęcherz, tym cieńsza jego ściana. U psów przy minimalnym wypełnieniu moczem wynosi średnio 2,3 mm, a przy umiarkowanym wypełnieniu – 1,4 mm (6). 

Ściana bieguna dogłowowego i trójkąta pęcherza może być nieco szersza w porównaniu z pozostałymi częściami ściany pęcherza moczowego. W rozciągniętym pęcherzu ściana powinna być gładka, natomiast w pustym pęcherzu powierzchnia może być lekko pofałdowana (ryc. 4, s. 38).

Badanie ultrasonograficzne przez powłoki brzuszne wykorzystuje się do oceny bliższej części cewki moczowej. Dalsze odcinki cewki nie są dostępne z powodu całkowitego odbicia się ultradźwięków od kości łonowej. U samców łatwiej zobrazować początkowy odcinek cewki moczowej, ponieważ przebiega on przez gruczoł krokowy, którego hiperechogenne płaty mocno kontrastują z aechogenną sterczową częścią cewki (ryc. 5, 6, s. 38).

Średnica prawidłowych moczowodów jest zbyt mała, aby można je było uwidocznić w badaniu ultrasonografic...