Diagnostyka ultrasonograficzna wielotorbielowatości nerek u kotów – opis przypadku

Opis przypadku

Pacjent, kot, samiec w wieku lat 19, rasy półpers (ryc. 4) został skierowany do przychodni na badanie ultrasonograficzne nerek z powodu pogarszających się wyników profilu nerkowego oraz postępującej utraty apetytu, odwodnienia i apatii. W wynikach badania krwi szczególną uwagę zwracały podniesiony poziom kreatyniny i mocznika. Kot nigdy wcześniej nie był badany ultrasonograficznie, dotychczasowe leczenie prowadzone było jedynie na podstawie wyników badania krwi (tab. 1).

Tab. 1. Wyniki badania krwi kota w dniu skierowania na badanie ultrasonograficzne nerek. W nawiasach wartości referencyjne badań laboratoryjnych dla kotów (11)

W dniu wizyty pacjent był 8 godzin na czczo. Do przeprowadzenia badania USG wykorzystano sondę konweksową o częstotliwości 8 MHz. Pacjent został przygotowany do badania poprzez usunięcie sierści z okolicy jamy brzusznej, przemycie badanej powierzchni skóry roztworem antyseptycznym, następnie nałożono żel akustyczny.

W badaniu USG zaobserwowano, że obie nerki posiadały w miąższu pojedyncze torbiele.

Prawa nerka wielkości 3,8 cm, o zatartym podziale korowo-rdzennym, pogrubiałej warstwie korowej oraz podniesionej echogeniczności miąższu, z pojedynczymi hipoechogennymi torbielami wielkości do 8 mm (ryc. 1a-d). Lewa nerka wielkości 4 cm o zatartym podziale korowo-rdzennym, prawidłowej echogeniczności miąższu, nieznacznie pogrubiałej warstwie korowej z pojedynczymi hipoechogennymi torbielami w miąższu, wielkości do 6 mm (ryc. 2a, b).

Miedniczka nerkowa oraz moczowody nie były poszerzone, pęcherz moczowy wypełniony był w znacznym stopniu, klarownym moczem.

Badanie ultrasonograficzne uwidoczniło również zmiany o charakterze torbieli w miąższu wątroby (ryc. 3a, b) wielkości do 3 cm.

Na pods...