Diagnostyka obrazowa nadnerczy psów i kotów

Wraz z postępującym rozwojem współczesnych metod obrazowania choroby nadnerczy są coraz częściej wykrywane, zarówno u pacjentów objawowych, jak i u zwierząt badanych z innych powodów. Największą czułością w wykrywaniu zmian tych gruczołów odznaczają się tomografia komputerowa (TK) oraz rezonans magnetyczny (MRI). Obie techniki obrazowe pozwalają na uwidocznienie zarówno prawidłowych, jak i zmienionych nadnerczy (ryc. 1-6). Rutynowo wykorzystywane w medycynie człowieka pozwalają na określenie prawdopodobnego charakteru zmian (odróżnienie zmian złośliwych od łagodnych).

Jedną z technik wykorzystywanych w diagnostyce różnicowej guzów nadnerczy jest technika przesunięcia chemicznego w MRI (1). Obrazowanie rezonansu magnetycznego jest stosowane w przypadkach, gdy za pomocą TK nie udaje się określić charakteru guza. Badania scyntygraficzne mają natomiast charakter czynnościowy – posługując się specyficznymi znacznikami, można określić charakter i tempo przemian metabolicznych zachodzących w guzie lub obecność w nim specyficznych receptorów (2).

W medycynie weterynaryjnej TK i MRI są dostępne w większych ośrodkach klinicznych, ale należą do metod kosztownych i wymagają znieczulenia ogólnego pacjenta. Z uwagi na większą dostępność oraz łatwiejsze przeprowadzenie badania, tomografia komputerowa jest najczęściej wykonywanym badaniem przekrojowym u pacjentów z masą w obszarze nadnercza, u których planuje się leczenie operacyjne (ryc. 4-6). TK jest metodą o anatomicznej dokładności obrazowania, pozwala ona na dokładną ocenę rozległości zmiany oraz jej wpływu na otaczające struktury, w tym naczynia.

Ogromną zaletą badania tomografii komputerowej jest możliwość oceny gęstości radiologicznej narządów i zmian patologicznych, wyrażonej w jednostkach Hounsfielda (j.H. lub HU), co w odniesieniu do znanych już danych literaturowych pozwala z dużym prawdopodobieństwem podejrzewać charakter guzów nadnerczy.

To z kolei może kierunkować dalszy proce...