Badanie ultrasonograficzne układu mięśniowo-szkieletowego

Obraz ultrasonograficzny mięśni

Technika badania – punktami orientacyjnymi są wyniosłości kostne oraz brzuśce i przyczepy mięśniowe – ważnym odniesieniem w badaniu jest zdrowa przeciwległa kończyna.

Obraz fizjologiczny

Mięsień pojawia się jako hipoechogeniczna struktura o drobnej, skośnej, prążkowanej echostrukturze widocznej przy skanowaniu równoległym do długiej osi brzuśca mięśniowego. Mięśnie są ograniczone przez cienkie hiperechogeniczne linie odpowiadające epimysium i otaczającej powięzi. Przekroje podłużne oraz poprzeczne charakteryzują się dominacją hipoechogennej komponenty masy mięśniowej rozdzielonej hiperechogenicznymi pasmami tkanki łącznej.

Stosunek proporcji obszarów hipoechogenicznych – do hiperechogenicznych odpowiada proporcji liczby czynnych włókien mięśniowych względem tkanki łącznej, proporcje te są inne w różnych grupach mięśni.

Uraz mięśni może wystąpić wtórnie do sił wewnętrznych – jednoczesny skurcz i rozciągnięcie mięśnia – lub zewnętrznych.

Ostre urazy mięśni spowodowane siłami wewnętrznymi są zazwyczaj klasyfikowane na częściowe lub całkowite. Urazy te można scharakteryzować jako ostre lub przewlekłe. Powikłania po urazach mięśni mogą obejmować: 

zespoły kompartmentowe, formację torbieli, miopatie zwłóknieniowe, kostniejące zapalenie mięśni. 

Ostre naprężenia spowodowane nadmiernym rozciąganiem mięśni mogą powodować sztywność i bolesność, ale bez zmian makroskopowych, w związku z tym badanie ultrasonograficzne zwykle nie wykazuje żadnych nieprawidłowości. 

Ostre częściowe pęknięcia powodują zaburzenia ciągłości włókien mięśniowych i obecność wynaczynień lub przepuklin mięśniowych w wyniku przerwania hiperechogennej powięzi z ogniskowym uwypukleniem fragmentu mięśnia.

Krwiaki mogą powodować ogniskowe lub rozproszone powiększenie badanego obszaru. 

Wyróżniamy kilka stopni uszkodzeń mięśni (ryc. 3).

W całkowitym zerwaniu cofnięte krańce włókien mięśniowych mogą ...