Badanie ultrasonograficzne przewodu pokarmowego u kotów

Jelito cienkie i jelito grube

U kotów, inaczej niż u psów, dwunastnica zstępująca znajduje się bliżej linii pośrodkowej ciała i można ją uwidocznić między innymi pętlami jelita cienkiego, a nie w bezpośrednim kontakcie z prawą ścianą jamy brzusznej (22, 27). U kota dwunastnica nie jest najgrubszą pętlą jelita cienkiego i wraz z jelitem czczym te odcinki jelita mają grubość ściany około 2,5 mm, a jelito biodrowe około 2,8 mm (5, 9, 20, 22, 27, 28).

Czasami w badaniach obrazowych może być widoczne „segmentowanie” dwunastnicy zstępującej, a ten obraz wspominany jest w piśmiennictwie jako przypominający sznur pereł (17). Punktem charakterystycznym dla dwunastnicy jest brodawka większa dwunastnicy (łac. papilla duodeni major) znajdująca się około 3 cm za odźwiernikiem (7) (ryc. 4). Jest łatwiejsza do uwidocznienia u kota niż u psa, położona po stronie krezkowej jelita (22, 27). U kota prawidłowa brodawka dwunastnicy ma do 5,5 mm szerokości oraz 4 mm wysokości (7). W tym miejscu otwiera się przewód żółciowy wspólny będący połączeniem przewodu pęcherzykowego i przewodu wątrobowego wspólnego oraz główny przewód trzustkowy. U 20% kotów stwierdzany jest przewód trzustkowy mniejszy dodatkowy uchodzący jeszcze około 2 cm doogonowo, na brodawce mniejszej dwunastnicy (łac. papilla duodeni minor) (7, 19).

Na dwunastnicę składa się część zstępująca, poprzeczna, a następnie wstępująca, która po lewej stronie jamy brzusznej przechodzi w jelito czcze. Jelito biodrowe natomiast łączy się z okrężnicą poprzez charakterystyczne połączenie ślepo-biodrowo-okrężnicze obecne przyśrodkowo do prawej nerki i dwunastnicy zstępujacej (22, 25-27). Jelito biodrowe u kotów w tym miejscu jest łatwe do identyfikacji, gdyż ma lepiej wyrażoną warstwę podśluzową i mięśniową niż inne odcinki jelita cienkiego, tworząc w przekroju poprzecznym charakterystyczne faldy przypominające koło wagonu (27, 28) (ryc. 5). Dokonując pomiaru między fałdami jelita, wymiar grubości jego ściany wynosi około 2...