Diagnostyka i leczenie zwyrodnienia śluzowatego zastawki dwudzielnej u psów. Cz. II. Stadium B

Badanie RTG

Wykonanie badania radiograficznego klatki piersiowej we wczesnym etapie choroby może być pomocne przy monitorowaniu postępu zmian, może również ułatwić rozpoznanie pochodzenia kaszlu, czy jest on spowodowany czynnikami kardiogennymi, czy niekardiogennymi. W badaniu powinno się wykonać podstawowe pomiary VHS (ang. vertebral heart score). Ostatnio sugeruje się również przydatność pomiaru VLAS (ang. vertebral left atrial size), służącego do radiograficznej oceny powiększenia lewego przedsionka.

Badanie echokardiograficzne

Jest to najważniejsze i najbardziej dokładne badanie służące do oceny budowy serca. W badaniu echokardiograficznym możemy dokładnie ocenić wielkość lewego przedsionka, lewej komory oraz zmiany hemodynamiczne powstałe wskutek istniejącej niedomykalności zastawki mitralnej. W badaniu powinno się ocenić podstawowe parametry lewego przedsionka oraz lewej komory: LA/Ao (projekcja w osi krótkiej) (ang. left atrium to aorta ratio, stosunek lewego przedsionka do średnicy aorty), LVIDd (ang. left vetricular internal end-diastolic diameter, wymiar końcowo-rozkurczowy lewej komory), LVIDDN (ang. left ventricular end-diastolic internal diameter normalized for body weight, wymiar końcowo-rozkurczowy lewej komory skorygowany o masę ciała), jednakże prócz tych standardowych parametrów sugeruje się również wykorzystanie nowych parametrów, takich jak stosunek LV/Ao (ang. left ventricle to aorta ratio, stosunek wymiaru końcowo-rozkurczowego lewej komory do średnicy aorty), LA/Ao oraz LA/LV (ang. left atrium to left ventricle ratio, stosunek wielkości lewego przedsionka do wymiaru końcowo-rozkurczowego lewej komory) – określanych w projekcji w osi długiej. Wspomniany parametr LVIDDN jest indeksem wyliczanym na podstawie wzoru (5):

LVIDDN = LVIDd (cm)/masa ciała (kg)^0,294

Dzięki niemu możemy dokładniej stwierdzić poszerzenie światła lewej komory w odniesieniu do dokładnej masy ciała zwierzęcia. W badaniach dotyczących pomiarów lewego przedsionka, aorty oraz wymiaru końcowo-rozkurczowego lewej komory w projekcji przymostkowej prawej w osi długiej stwierdzono, że pomiary te charakteryzują się wysoką powtarzalnością i mają przydatność kliniczną do identyfikacji powiększenia lewej komory oraz lewego przedsionka u psów z MMVD (6). Pomiary te są proste do wykonania, polegają na zmierzeniu wielkości tych struktur na osobnych obrazach w projekcji w osi długiej (projekcja przymostkowa prawa), a następnie wyliczeniu ich stosunków (LV/Ao, LA/Ao oraz LA/LV). Nowo opisane wskaźniki w połączeniu z tymi standardowymi mogą być pomocne w określeniu faktycznego powiększenia lewego przedsionka i komory.

Pomiar ciśnienia skurczowego krwi

Jest to łatwe do wykonania badanie mogące szybko stwierdzić współistnienie nadciśnienia tętniczego. Dobra praktyką jest również ustalenie na początku choroby wyjściowego ciśnienia tętniczego oraz monitorowanie go w kolejnych stadiach choroby.

Klasyfikacja do podgrupy B1 oraz B2

Prawidłowa klasyfikacja pacjenta do danej podgrupy jest bardzo ważna, nie tylko z punktu widzenia rokowania, ale również ze względu na decyzję o podjęciu leczenia w odpowiednim momencie. Aby dobrze przypisać psa do podgrupy B1 lub B2, należy znać wszystkie kryteria kwalifikujące. Tylko w przypadku spełnienia wszystkich kryteriów pacjent może być przypisany do podgrupy B2. Przyjmuje się, że kryteria określone na podstawie badania echokardiograficznego są najbardziej wiarygodne, jednakże w niektórych przypadkach przy braku takiego badania pacjent może być zaklasyfikowany do podgrupy B2 na podstawie tylko cech kardiomegalii w badaniu radiograficznym (VHS ≥ 11,5 – jeśli nie ma wartości referencyjnych specyficznych dla danej rasy, wartość VLAS ≥ 3).