Diagnostyka hiperadrenokortycyzmu u psów

Testy diagnostyczne

Stosunek kortyzol/kreatynina w moczu (diagnostyka różnicowa)

Badanie wykonywane z porannej próbki moczu. Ma ono bardzo wysoką czułość (95%), co oznacza, że w przypadku gdy stosunek kortyzol/kreatynina nie wzrasta, można być pewnym, że u psa nie występuje hiperadrenokortycyzm. Niestety swoistość testu jest niska; do 76% zwierząt z pozytywnym wynikiem testu nie ma zespołu Cushinga. Test ten jest zalecany w przypadku, gdy jest mało prawdopodobne, iż u zwierzęcia występuje zespół Cushinga i w diagnostyce różnicowej chcemy tę jednostkę chorobową wykluczyć. W przypadku gdy test daje wynik pozytywny, należy wykonać inny test, aby potwierdzić diagnozę.

Test hamowania niskimi dawkami deksametazonu

Pobranie bazowej próbki krwi.Podanie deksametazanu w dawce 0,01-0,02 mg/kg mc. i.v. lub i.m.Drugie pobranie krwi 4-5 h od podania deksametazonu.Trzecie pobranie krwi 8 h po podaniu deksametazonu.

Test ten ma również wysoką czułość (95%), czyli w przypadku wyniku negatywnego jest mało prawdopodobne, że pies ma zespół Cushinga. Wyniki fałszywie ujemne są najczęściej efektem niedokładnie wyliczonej dawki deksametazonu. Ważne jest, aby pamiętać, że deksametazon należy rozcieńczyć przed zastosowaniem u małych psów. Kolejną zaletą tego testu jest to, że potrafi rozróżnić między hiperadrenokortycyzmem przysadki i nadnerczy w około 60% przypadków pozytywnych.

Aby ograniczyć liczbę wyników fałszywie dodatnich do jak najmniejszej liczby, zgodnie z Diagnosis of spontaneous canine hyperadrenocorticism: 2012 ACVIM consensus statement (small animal) („J Vet Intern Med.”, 2013; 27: 1292-1304), zalecane jest wykonywanie tego testu tylko u zwierząt, u których występują przynajmniej 3 objawy kliniczne (spośród tych opisanych powyżej) oraz w...