Zespół eozynofilowy u kotów

Co zatem jest bezpośrednią przyczyną objawów zespołu eozynofilowego?

W uproszczeniu, w przypadku kotów w reakcji na obecność specyficznego czynnika sprawczego w skórze dochodzi do degranulacji mastocytów, następnie w wyniku wydzielania enzymów proteolitycznych i mediatorów prozapalnych dochodzi do napływu i aktywacji eozynofilii i makrofagów. Mastocyty oraz eozynofile odpowiedzialne są zatem za reakcję zapalną oraz nekrozę kolagenu, który traktowany jest jak ciało obce. Ostatecznie na skórze pojawiają się specyficzne zmiany skórne w postaci wyniesionej płytki. Zmiany często ulegają powikłaniu bakteryjnemu, co dodatkowo zwiększa uczucie świądu.

Objawy kliniczne

Zespól eozynofilowy u kotów objawia się w trzech formach występujących jednocześnie lub całkowicie niezależnie od siebie: wrzód eozynofilowy, płytka eozynofilowa i ziarniniak eozynofilowy (liniowy).

Wrzód eozynofilowy

Wrzód eozynofilowy ma formę owrzodzenia występującego na górnej wardze, czasami jednostronnie, jednak zwykle symetrycznie (9). Zmiany mogą obejmować połączenie skórno-śluzówkowe oraz podniebienie twarde, często pojawiają się w okolicy kła. Początkowo przyjmują postać zmiany rumieniowatej przechodzącej stopniowo w owrzodzenie dobrze odgraniczone od skóry zdrowej – granica skóry zdrowej i objętej zmianami często jest wyniesiona i obrzęknięta (ryc. 1). W przypadku wrzodu eozynofilowego zwykle nie występuje znaczny świąd, co ciekawe, zmiany nie są też szczególnie bolesne – często koty wręcz wydają się nie interesować i nie zauważać zmiany skórnej. W przypadku zmian obecnych na podniebieniu twardym może dojść do trudności w połykaniu.

Płytka eozynofilowa

Płytka eozynofilowa to zmiana bezwłosa, uniesiona ponad otaczającą ją zdrową skórę, dobrze odgraniczona, często nadżerkowa lub objęta owrzodzeniem (2). Najczęściej spotykana w obrębie brzucha, pachwin, wewnętrznej powierzchni ud, karku oraz przestrzeni międzypalcowych (ryc. 2, 3). Koty interesują się zmianami, które są swędz...