Stosowanie oklacytynibu u kotów – co już wiemy?

Skórny syndrom atopowy kotów (ang. feline atopic skin syndrome, FASS) to choroba alergiczna związana z alergenami środowiskowymi, w której dochodzi do nieprawidłowej reakcji immunologicznej po kontakcie z antygenem. Głównym objawem FASS jest świąd w przebiegu przynajmniej jednego z zespołów objawów takich jak: samouszkodzenia głowy i szyi, zespół ziarniniaka eozynofilowego, wyłysienia z samouszkodzeń lub prosówkowego zapalenia skóry. Szacuje się, że FASS dotyczy ok. 30% kotów z problemami dermatologicznymi. W styczniu 2021 roku na łamach czasopisma „Veterinary Dermatology” opublikowano artykuł zawierający przegląd i możliwe zastosowanie leków w przebiegu FASS, w którym oklacytynib również został poddany ocenie (1). Poniższy artykuł ma na celu dokładne omówienie informacji, które posiada obecnie środowisko weterynaryjne odnośnie do stosowania oklacytynibu u kotów oraz jego możliwego zastosowania w przebiegu FASS.

Farmakokinetyka i farmakodynamika

Oklacytynib to selektywny inhibitor kinaz janusowych (JAK) o właściwościach hamowania różnych funkcji cytokin wykazujących działanie prozapalne lub mających udział w odpowiedzi alergicznej i świądzie. Wykazano, że u psów hamuje transmisję sygnału cytokin biorących udział w reakcji alergicznej (interleukiny: IL-2, IL-4, IL-6, IL-13). Blokuje również receptor TRPV1 odpowiedzialny za wytwarzanie sygnału świądowego. Jak dotąd nie wykazano, czy u kotów mechanizm jego działania jest identyczny (2).

Z badania przeprowadzonego przez Ortalda i wsp. (3) wynika, że lek, mimo stosowania wyższych dawek niż u psów, jest dobrze przyswajany z Tmax wynoszącym ok. 35 minut i biodostępnością na poziomie 87%. Całkowita eliminacja leku z surowicy krwi następowała w ciągu 24 godzin (po podaniu dożylnym). Biodostępność na wysokim poziomie 87% jest podobna do tej notowanej u psów (89%), jednak u kotów wykazano większą zmienność osobniczą, sięgającą od 64,4% do 98,1%. Również okres półtrwania jest krótszy niż u psów. Oznacza to, że pr...